«Εἶπεν ἄφρων ἐν καρδίᾳ αὐτοῦ• οὐκ ἔστι Θεός!» (Ψαλμός Δαυίδ, αρ. 52)

ΝΕΑ ΑΝΑΡΤΗΣΗ:
Panagiotis Michalopoulos 
22 ώρες πριν
Καλημέρα, καλό μεσημέρι, καλό μήνα και καλό χειμώνα! 
Αν και είμαστε στο δεύτερο πρωινό καφέ, μαγειρεύουμε ΤΩΡΑ, πριν να πεινάσουμε... Ώστε να μην αναγκαστούμε να τρέχουμε μετά, σε τίποτε ταβέρνες για μεσημεριανό. 
Εσείς, τι καλό μαγειρεύετε;
ΣΧΟΛΙΑ:

Xristos Papapostolou
22 ώρες πριν
ηθελα να ξερα.... αν δεν ειχαμε αναγκη φαγητου... ειρηνης... υπνου... δουλειας... αραγε θα θελαμε να εχουμε κατι να πιστευουμε;
αν δλδ ειχαμε οτι μας αρκει για να ζησουμε ομορφα και ειρηνικα με τους συνανθρωπους μας... θα ειχε καμια αξια να πιστευουμε σε οποιον θεο;
 
Panagiotis Michalopoulos 
Καλημέρα, φίλε Χρήστο!
Αν κατάλαβα καλά, αναφέρεσαι στις βιοτικές αυτές ανάγκες μας, θεωρώντας τες ως αιτίες ανησυχίας, και ταραχής με τους γύρω μας -αν δεν μπορούμε εύκολα να τις εξασφαλίσουμε, με αποτέλεσμα να αισθανόμαστε αδύναμοι μόνοι μας, και να αναζητούμε ως σύμμαχο μας, μια ανώτερη δύναμη -έξω από αυτόν τον κόσμο, δηλαδή έναν θεό, κάτι ανύπαρκτο –όπως θα εννοείς, που ωστόσο το δημιουργούμε εμείς... Και αυταπατόμαστε με αυτήν την ψευδαίσθηση και με αυτήν αυθυποβαλλόμαστε! Σωστά;
Αν ναι, τότε πραγματικά η σκέψη σου αυτή είναι άξια σοβαρού προβληματισμού για τον καθένα μας που σκέπτεται λογικά, και ερευνά καλόπιστα. ;) (y)
Panagiotis Michalopoulos 
Από την άλλην, φίλε Χρήστο…
H θρησκεία δεν θεωρείται επίφοιτη, κάτι που οι συνθήκες μάς την επιβάλουν, αλλά έμφυτη κι αυτή -ως ανάγκη της ψυχής, όπως είναι και η ανάγκη του φαγητού για το σώμα μας.
Έτσι, για το σώμα του, ένας φυσιολογικός άνθρωπος που θέλει να ζήσει, θα αναζητήσει την τροφή του, όπως και κάθε άλλο ζωντανό βεβαία! Αλλά ο ίδιος άνθρωπος, έχοντας ΚΑΙ πνευματικές ανησυχίες -που δεν τις έχει κανένα ζώο... Σαν άνθρωπος λοπόν σκεπτόμενος, άνθρωπος με πνεύμα και ψυχή αθάνατη –σύμφωνα με τις γραφές, επειδή το έχει μέσα του το θρησκευτικό συναίσθημα -ζωντανό, από τη στιγμή που γεννιέται… Τότε, ή θα το καλλιεργήσει και θα γίνει πιστός, ή θα το πνίξει και θα γίνει άθεος.
Panagiotis Michalopoulos 
Διότι φίλτατε, η θρησκευτικότητα, έχει το δικαίωμα της ελευθερίας από τον ίδιο το θεό. Όπως όμως μπορεί κάποιος -πωρωμένος, να πνίγει τη φωνή της συνείδησης του, και δεν τον ελέγχει πια, σε ό,τι κακό κι αν κάνει… Έτσι ακόμα («μπορεί ακόμα μπορεί, να έχει πια τρελαθεί») μπορεί και να καταργήσει και τον θεό μέσα του!
Υπάρχει δε ένας φοβερός σχετικός λόγος στην Αγία Γραφή: «Εἶπεν ἄφρων ἐν καρδίᾳ αὐτοῦ• οὐκ ἔστι Θεός!» (Ψαλμός Δαυίδ, αρ. 52)


Ioannis Kyriakides 
Πολυ σωστα!


https://www.facebook.com/panagiotis.michalopoulos1/posts/1617397314989608