Δευτέρα 7 Νοεμβρίου 2016

Μαλακίας, το Ανάγνωσμα…

Μαλακίας, το Ανάγνωσμα…
ΔΙΑΒΑΖΩ:

Μια μεγάλη ευλογία για τους πιστούς που συγκεντρώθηκαν για να τιμήσουν τον πολιούχο Άγιο τους
Θεσσαλονίκη: Η τελετή του καθαγιασμού του Μύρου του Αγίου Δημητρίου

Παρουσία εκατοντάδων πιστών τελέστηκε το απόγευμα της Κυριακής, 6 Νοεμβρίου, η τελετή καθαγιασμού του Μύρου του Αγίου Δημητρίου του Μυροβλήτου.Την τελετή τέλεσε ο Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης κ. Άνθιμος, πλαισιούμενος από τον Μητροπολίτη Τρίκκης κ. Χρυσόστομο και κληρικούς της Μητρόπολης.

Η ακολουθία του Αγίου Μύρου του Αγίου Δημητρίου γίνεται περίπου μια εβδομάδα μετά την εορτή του πολιούχου της Θεσσαλονίκης, όπου ο Μητροπολίτης και οι Ιερείς του Ναού ανοίγουν την λάρνακα όπου φυλάσσονται τα Ιερά λείψανα και σκουπίζουν με βαμβάκι το μύρο που αναβλύζει. Στη συνέχεια το βαμβάκι που περνάει από την λάρνακα του Αγίου Δημητρίου και ποτίζεται με μύρο, μυράζεται προς ευλογία των πιστών πιστών.
Νωρίτερα τελέστηκε εσπερινός και παράκληση, και ακολούθησε η αναχώρηση της Ιεράς Εικόνας της Παναγίας Επισκέψεως από την Ι.Μ. Τρίκκης και Σταγών.

ΕΔΩ, ΕΧΟΥΜΕ ΤΟΝ ΑΝΘΙΜΟ, ...
ΕΧΟΥΜΕ ΚΑΙ ΑΓΙΟ... Βυζαντινο-ΒΥΖΟΜΥΡΟ!
ΣΧΟΛΙΑ:
Olga Apostolidou 

μπερδεύτηκα... δεν είναι αγιο απο πριν? το καθαγιάζουν με την τελετή? και αν ναι, που ειναι η συνεργεια του αγίου?
Panagiotis Michalopoulos 

Πολύ σωστή η παρατήρηση σου αγαπητή Όλγα, και πολύ εύλογη η απορία σου!
Το ρεπορτάζ λοιπόν αναφέρει: «Η τελετή του καθαγιασμού του Μύρου του Αγίου Δημητρίου», και περιγράφει και την σχετική αρχιερατική «ακολουθία του Αγίου Μύρου του Αγίου Δημητρίου»!
Panagiotis Michalopoulos 

Διαβάζω:
Το θέμα της μυροβλησίας αμφισβητείται από δύο Καθηγητές: τον Κύριλλο Μάνγκο καθηγητή της Βυζαντινής και Νεοελληνικής γλώσσας στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης και τον καθηγητή της Θεολογικής του ΑΠΘ Νικόλαο Ζαχαρόπουλο.
Α/ Καθηγητής Κύριλλος Μάνγκο
Ο άγιος Δημήτριος υπήρξε διάκονος (και όχι στρατιωτικός) στο Σίρμιο, πρωτεύουσα του Ιλλυρικού, όπου και μαρτύρησε επί Διοκλητιανού.
Το Σίρμιο βρίσκεται στη Σερβία, η σημερινή Μιτροβίτσα, πλησίον του ποταμού Σάβα και απέχει περίπου 70 χμ. δυτικά του Βελιγραδίου.
Όταν η Θεσσαλονίκη έγινε πρωτεύουσα του Ιλλυρικού, το 442, μεταφέρθηκε το μαρτύριο του αγίου στην πρωτεύουσα.
Μέχρι τον 7ο αι. δεν υπήρχαν λείψανα του αγίου, τα οποία εμφανίστηκαν αργότερα.
Ο τάφος του αγίου αναβλύζει μύρο, με σύστημα σωληνώσεων, όπου το μύρο ρίχνεται και πηγαίνει στον τάφο.
(ΠΗΓΗ: Κύριλλος Μάνγκο, καθ. Βυζαντινής και νεοελληνικής γλώσσας στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης. Βιβλίο: «Βυζάντιο, η αυτοκρατορία της Ν. Ρώμης», σελ. 188. Έκδοση: Μορφωτικό Ίδρυμα Εθνικής Τράπεζας, 1999).
Β/ Καθηγητής Νικόλαος Ζαχαρόπουλος
«Ο καθηγητής αρχαιολογίας των ναών της Θεσσαλονίκης, μου υπέδειξε τον αγωγό, που κυλούσε το μύρο ΠΡΟΣ τον τάφο του αγίου».
(ΠΗΓΗ: Νικόλαος Ζαχαρόπουλος, καθηγητής της. Θεολογικής ΑΠΘ. Η δήλωσή του βρίσκεται στο blog: erevoktonos)
Panagiotis Michalopoulos 

Άλλη απάτη, είναι και η αγιογράφηση του αγίου. Αυτός, δεν βρήκε κάποιον δράκο -σαν τον άγιο Γεώργιο, αλλά ένα βούλγαρο και τον σκοτώνει!
Η ιστορία όμως λέει ότι ο βούλγαρος αυτός, δεν πέθανε σε μάχη αλλά στο κρεβάτι του από πνευμονία!
Η εκκλησία μετά, απολογούμενη, δικαιολογούμενη, δηλώνει ότι η αρρώστια του, ήρθε από θαύμα του αγίου, άρα –λένε, είναι σωστή η αγιογράφηση!
Panagiotis Michalopoulos 

Μια άλλη σχετική απάτη της εκκλησίας μας, είναι η σχετική ιστορία με τον νεωκόρο που έσβηνε νωρίς τα κεριά που άναβαν οι πιστοί εκεί στο ναό με τα λείψανα του αγίου Δημητρίου.
Εμφανίστηκε λοιπόν στον ύπνο του ο Άγιος και τον μάλωσε. Του είπε ότι έτσι, κάνει μεγάλο κακό. Διότι ο άνθρωπος που άναψε το κερί, θα είχε μαζί του –καιόμενο, και το λιώσιμο –την εξαφάνιση, μιας μεγάλης αμαρτίας του. Όταν λοιπόν σβήνεται πρόωρα το κερί, τότε χάνεται αυτή η ευκαιρία, αυτή η μεγάλη δωρεά!
Τότε ο νεωκόρος συμμορφώθηκε λένε για λίγο καιρό, αλλά μετά ξανάρχισε τα ίδια. Και γι αυτό, ξαναείδε τον άγιο στον ύπνο του, που αυτήν την φορά ήταν πολύ αγριεμένος, λέει, πολύ οργισμένος, και που τον επέπληξε τη φορά αυτή με ακόμα πιο μεγάλη σφοδρότητα που τον κατατρόμαξε, τον τρομοκράτησε… Και από τότε, λέει, ο νεωκόρος άφηνε το κάθε κερί να καεί ολόκληρο, για να καεί έτσι και όλη η… αμαρτία!

https://www.facebook.com/panagiotis.michalopoulos1/posts/1227596267303050

ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΑΡΔΑΣΗΣ, είπε... 
Δηλαδή, μόνο στον άγιο Δημήτριο Θεσσαλονίκης δεν σβήνονται τα κεριά; Οι άλλοι άγιοι, στους άλλους ναούς δεν αγριεύουν;
8 Νοεμβρίου 2016 - 10:32 π.μ. 

P. MICHALOPOULOS είπε... 

Για σιγά, ρε φίλε! Γκουχ, γκουχ…
Πας να με πνίξεις δηλαδή;
Είναι η ώρα που πίνω τον ελληνικό καφέ μου σε μεγάλη κούπα.
Διαβάζοντας λοιπόν το σχόλιο αυτό, έτρωγα συγχρόνως και μια μικρή φρυγανιά Παπαδοπούλου, που την είχα κάνει παπάρα…
Και παραλίγο να... πνιγώ, από το απότομο γέλιο που μου προκάλεσε!
Ο γέρος ξέρετε, μπορεί να πάει, και, από πνίξιμο! Χα!
8 Νοεμβρίου 2016 - 11:21 π.μ.

ΣΧΕΤΙΚΟ:
Πέμπτη, 26 Οκτωβρίου 2017 

Τότε το 1987 στη λάρνακα του αγίου Δημήτριου στον ομώνυμο ναό της Θεσσαλονίκης… Το μέγα θαύμα της αγίας ρεύσης, της απίστευτης σε ποσότητα ιερής εκσπερμάτισης που μάλιστα ευωδίαζε και σαν μύρο… Έσπασαν όλοι οι σωλήνες παροχής μύρου, και ένα παχύρευστο υγρό σαν χύση, ξετινάχτηκε παντού και πλημύρισε όλον τον τόπο, και σκέπασε τα τζάμια και τα παράθυρα και τις εικόνες μέχρι και έξω στα σκαλιά! Πιστές που το έμαθαν από τους παπάδες, έτρεξαν αμέσως εκεί, και μάζευαν με σπουδή και ευλάβεια, δείγμα του θαύματος… Σκουπίζοντας το, για να το έχουν σαν συλλογή –σαν φυλακτό, με ό,τι πρόχειρο είχαν επάνω τους… Από μαντηλάκια, μέχρι και καλτσόν και μίνι φουστίτσες βγήκαν, και επιστρατεύτηκαν για σπόγγισμα… Μέχρι και στριγκάκια – κιλοτάκια και βρακιά όλων των ειδών και μεγεθών! Συμπέρασμα: Η πίστη μας είναι «ζωντανή».

4 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

ΜΥΡΟΒΛΗΣΙΑ

Το θέμα της μυροβλησίας αμφισβητείται από δύο Καθηγητές: τον Κύριλλο Μάνγκο καθηγητή της Βυζαντινής και Νεοελληνικής γλώσσας στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης και τον καθηγητή της Θεολογικής του ΑΠΘ Νικόλαο Ζαχαρόπουλο.

Α/ Καθηγητής Κύριλλος Μάνγκο

Ο άγιος Δημήτριος υπήρξε διάκονος (και όχι στρατιωτικός) στο Σίρμιο, πρωτεύουσα του Ιλλυρικού, όπου και μαρτύρησε επί Διοκλητιανού.

Το Σίρμιο βρίσκεται στη Σερβία, η σημερινή Μιτροβίτσα, πλησίον του ποταμού Σάβα και απέχει περίπου 70 χμ. δυτικά του Βελιγραδίου.

Όταν η Θεσσαλονίκη έγινε πρωτεύουσα του Ιλλυρικού, το 442, μεταφέρθηκε το μαρτύριο του αγίου στην πρωτεύουσα.

Μέχρι τον 7ο αι. δεν υπήρχαν λείψανα του αγίου, τα οποία εμφανίστηκαν αργότερα.

Ο τάφος του αγίου αναβλύζει μύρο, με σύστημα σωληνώσεων, όπου το μύρο ρίχνεται και πηγαίνει στον τάφο.

(ΠΗΓΗ: Κύριλλος Μάνγκο, καθ. Βυζαντινής και νεοελληνικής γλώσσας στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης. Βιβλίο: «Βυζάντιο, η αυτοκρατορία της Ν. Ρώμης», σελ. 188. Έκδοση: Μορφωτικό Ίδρυμα Εθνικής Τράπεζας, 1999).

Β/ Καθηγητής Νικόλαος Ζαχαρόπουλος

«Ο καθηγητής αρχαιολογίας των ναών της Θεσσαλονίκης, μου υπέδειξε τον αγωγό, που κυλούσε το μύρο ΠΡΟΣ τον τάφο του αγίου».

(ΠΗΓΗ: Νικόλαος Ζαχαρόπουλος, καθηγητής της. Θεολογικής ΑΠΘ. Η δήλωσή του βρίσκεται στο blog: erevoktonos.blogspot.gr/2014/10/blog-post_797.html).


ΣΗΜ: Τα περί της μυροβλυσίας προέρχονται από δυο ανεξάρτητες πηγές. Μπορεί τα γραφόμενά τους να είναι ψευδή ή αληθή. Αν είναι ψευδή, τότε προφανώς κάποιον σκοπό θα εξυπηρετούν, που μπορεί να αποβλέπει ακόμη και στη δυσφήμιση της Εκκλησίας. Αν είναι αληθή, τότε θα πρόκειται περί απάτης ανθρώπων της Εκκλησίας, αλλά η ίδια η Εκκλησία για κανένα λόγο δεν μπορεί να στηρίζεται στην απάτη. Σε τελευταία ανάλυση, η Εκκλησία δεν πρέπει να έχει ανάγκη μύθους, για να στηρίζει τη μαρτυρία της. Ή ένα γεγονός είναι αληθές ή είναι ψευδές, τρίτος δρόμος δεν υπάρχει. Εξ άλλου, ο ίδιος ο Κύριος μας προτρέπει να γνωρίσουμε την αλήθεια και όχι το ψεύδος και η οποία αλήθεια θα μας ελευθερώσει και από τα δεσμά της αβεβαιότητας.

ΙΚ

P. MICHALOPOULOS είπε...

Ευχαριστούμε θερμά, φίλτατε!
ΥΓ
Μια άλλη σχετική απάτη της εκκλησίας μας, είναι η σχετική ιστορία με τον νεωκόρο που έσβηνε νωρίς τα κεριά που άναβαν οι πιστοί εκεί στο ναό με τα λείψανα του αγίου Δημητρίου.
Εμφανίστηκε λοιπόν στον ύπνο του ο Άγιος και τον μάλωσε. Του είπε ότι έτσι, κάνει μεγάλο κακό. Διότι ο άνθρωπος που άναψε το κερί, θα είχε μαζί του –καιόμενο, και το λιώσιμο –την εξαφάνιση, μιας μεγάλης αμαρτίας του. Όταν λοιπόν σβήνεται πρόωρα το κερί, τότε χάνεται αυτή η ευκαιρία, αυτή η μεγάλη δωρεά!
Τότε ο νεωκόρος συμμορφώθηκε λένε για λίγο καιρό, αλλά μετά ξανάρχισε τα ίδια. Και γι αυτό, ξαναείδε τον άγιο στον ύπνο του, που αυτήν την φορά ήταν πολύ αγριεμένος, λέει, πολύ οργισμένος, και που τον επέπληξε τη φορά αυτή με ακόμα πιο μεγάλη σφοδρότητα που τον κατατρόμαξε, τον τρομοκράτησε… Και από τότε, λέει, ο νεωκόρος άφηνε το κάθε κερί να καεί ολόκληρο, για να καεί έτσι και όλη η… αμαρτία!

Ανώνυμος είπε...

Δηλαδή, μόνο στον άγιο Δημήτριο Θεσσαλονίκης δεν σβήνονται τα κεριά; Οι άλλοι άγιοι, στους άλλους ναούς δεν αγριεύουν;

ΙΚ

P. MICHALOPOULOS είπε...

Για σιγά, ρε φίλε! Γκουχ, γκουχ…
Πας να με πνίξεις δηλαδή;
Είναι η ώρα που πίνω τον ελληνικό καφέ μου σε μεγάλη κούπα.
Διαβάζοντας λοιπόν το σχόλιο αυτό, έτρωγα συγχρόνως και μια μικρή φρυγανιά Παπαδοπούλου, που την είχα κάνει παπάρα…
Και παραλίγο να πνιγώ, από το απότομο γέλιο που μου προκάλεσε!
Ο γέρος ξέρετε, μπορεί να πάει, και, από πνίξιμο! Χα!