Τον είχαμε γνωρίσει σαν «Αναγνώστης Παναγιώτης Μούλτος», στο facebook εδώ και τρία χρόνια, και δεν μας είχε κάνει καλή εντύπωση. Μετά το άλλαξε σε «πατήρ Παναγιώτης Μούλτος».
Τώρα, βλέπουμε ότι έχει άλλο προφίλ, αυτό με το όνομα «πρωτοπρεσβύτερος Παναγιώτης Μούλτος».
Μάθαμε δε, ότι υπηρετεί στην εκκλησία της αγίας Βαρβάρας στα Παλούκια της Σαλαμίνας.
Σήμερα το πρωί, τον βρήκαμε να ιερουργεί στην εκκλησία του μοναστηριού της Φανερωμένης στη Σαλαμίνα.
«Πάτερ άγιε ευλόγησον» του έψαλαν οι δυο κυρίες από το ψαλτήρι, και εκείνος προσευχόμενος στην εικόνα του Χριστού, μνημόνευσε και τους… βασιλείς!
Μετά, είπε ότι δεν θα μας κουράσει, αλλά θα μας πει δυο λόγια μόνο, πάνω στο Ευαγγέλιο της ημέρας -σαν κήρυγμα! Στο οποίο κήρυγμα έβριζε με πάθος τους τακτικά εκκλησιαζόμενους χριστιανούς, ως υποκριτές! Διότι λέει «η σωτηρία της ψυχής» –κατά το τραγούδι- «είναι πολύ μεγάλο πράγμα»… Και αυτό –είπε- θέλει πολύ αίμα –θέλει πολύ μεγάλη προσπάθεια για να επιτευχτεί…
Και δεν επιτυγχάνεται αυτό –είπε- επειδή κάποιοι εκκλησιάζονται και νομίζουν ότι έχουν κάνει κάτι το σπουδαίο, κάτι που τους κάνει καλύτερους από αυτούς που δεν εκκλησιάζονται.
Είναι υποκριτές, είπε! Νομίζουν –είπε- ότι είναι καλοί χριστιανοί, αλλά το ερώτημα είναι αν είναι καν χριστιανοί, αφού στο όνομα του Χριστού, έχουν γίνει τα χειροτέρα εγκλήματα, είπε!
Και μετά, έπλεξε το εγκώμιο του ιερέα του Παλατιού, του μακαρίτη Ιερώνυμου Κοτσώνη από την Τήνο, που έγινε και αρχιεπίσκοπος της χούντας των απριλιανών συνταγματαρχών!
Πρωτοπρεσβύτερος Παναγιώτης Μούλτος: Μήπως φωνάζει ότι είναι βασιλικός, ο άνθρωπος;
Εντύπωση πάντως προκάλεσε ο σβέρκος του, ο κουρεμένος μέχρι επάνω με την ψιλή κουρευτική μηχανή, και ο μεγάλος σταυρός –αυτός των αρχιμανδριτών- που φορούσε σήμερα στη θ. λειτουργία!
Εντύπωση ακόμα προκάλεσε το ότι κοινωνούσε και γυναίκες με παντελόνια… Πού; Στο σοβαρό αυτό μοναστήρι, που κατάντησε τουριστικό αξιοθέατο κι αυτό, δυστυχώς!
Με εκκλησίασμα, στα… «αυστηρά» πλαίσια -καλού χριστιανού, του συγκεκριμένου ιερέα!
ΣΧΕΤΙΚΟ:
Μάθαμε δε, ότι υπηρετεί στην εκκλησία της αγίας Βαρβάρας στα Παλούκια της Σαλαμίνας.
Σήμερα το πρωί, τον βρήκαμε να ιερουργεί στην εκκλησία του μοναστηριού της Φανερωμένης στη Σαλαμίνα.
«Πάτερ άγιε ευλόγησον» του έψαλαν οι δυο κυρίες από το ψαλτήρι, και εκείνος προσευχόμενος στην εικόνα του Χριστού, μνημόνευσε και τους… βασιλείς!
Μετά, είπε ότι δεν θα μας κουράσει, αλλά θα μας πει δυο λόγια μόνο, πάνω στο Ευαγγέλιο της ημέρας -σαν κήρυγμα! Στο οποίο κήρυγμα έβριζε με πάθος τους τακτικά εκκλησιαζόμενους χριστιανούς, ως υποκριτές! Διότι λέει «η σωτηρία της ψυχής» –κατά το τραγούδι- «είναι πολύ μεγάλο πράγμα»… Και αυτό –είπε- θέλει πολύ αίμα –θέλει πολύ μεγάλη προσπάθεια για να επιτευχτεί…
Και δεν επιτυγχάνεται αυτό –είπε- επειδή κάποιοι εκκλησιάζονται και νομίζουν ότι έχουν κάνει κάτι το σπουδαίο, κάτι που τους κάνει καλύτερους από αυτούς που δεν εκκλησιάζονται.
Είναι υποκριτές, είπε! Νομίζουν –είπε- ότι είναι καλοί χριστιανοί, αλλά το ερώτημα είναι αν είναι καν χριστιανοί, αφού στο όνομα του Χριστού, έχουν γίνει τα χειροτέρα εγκλήματα, είπε!
Και μετά, έπλεξε το εγκώμιο του ιερέα του Παλατιού, του μακαρίτη Ιερώνυμου Κοτσώνη από την Τήνο, που έγινε και αρχιεπίσκοπος της χούντας των απριλιανών συνταγματαρχών!
Πρωτοπρεσβύτερος Παναγιώτης Μούλτος: Μήπως φωνάζει ότι είναι βασιλικός, ο άνθρωπος;
Εντύπωση πάντως προκάλεσε ο σβέρκος του, ο κουρεμένος μέχρι επάνω με την ψιλή κουρευτική μηχανή, και ο μεγάλος σταυρός –αυτός των αρχιμανδριτών- που φορούσε σήμερα στη θ. λειτουργία!
Εντύπωση ακόμα προκάλεσε το ότι κοινωνούσε και γυναίκες με παντελόνια… Πού; Στο σοβαρό αυτό μοναστήρι, που κατάντησε τουριστικό αξιοθέατο κι αυτό, δυστυχώς!
Με εκκλησίασμα, στα… «αυστηρά» πλαίσια -καλού χριστιανού, του συγκεκριμένου ιερέα!
ΣΧΕΤΙΚΟ:
.jpg)
2 σχόλια:
Την θυμαμαι την Αγ Βαρβαρα στα Παλουκια μας πηγαιναν μικρα εκκλησια με το σχολειο.
Καλη Εβδομαδα να εχεις :)
Έχουμε μιλήσει ξανά, Σταυρούλα, πριν λίγα χρόνια, για την εκκλησία αυτή, την αγία Βαρβάρα στα Παλούκια της Σαλαμίνας. Εσύ μικρή, ήσουν εκεί κοντά, μέσα στον οικισμό του Ναυστάθμου, μου είχες πει, αν θυμάμαι καλά.
Εγώ σου έλεγα ότι ήταν η ενορία μου, όταν στα εφηβικά μου χρόνια έμενα στη Σαλαμίνα και σπούδαζα στην τεχνική σχολή στην Κούλουρη. Εκεί εκκλησιαζόμουν κάθε Κυριακή με τη μητέρα μου και τη γιαγιά μου… Εκεί πήγαινα και στο κατηχητικό, στο Μέσο κατηχητικό, στα μαθήματα που μας έκανε ένας απλός ένας καλός ασπρομάλλης κληρικός, ο εφημέριος του ναού, ο πατέρας Φίλιππος, που πολύ με αγαπούσε.
Ήμουν μάλιστα από τους πρώτους στο μάθημα του κατηχητικού, και ο γέροντας είχε να το λέει, όταν κάποια παιδιά αργούσαν να έρθουν -αν και έμεναν κοντά στο ναό. Έλεγε: Είστε αδικαιολόγητοι να καθυστερείτε στο μάθημα! Εδώ ο Παναγιώτης είναι πάντα στην ώρα του, αν και έρχεται με τα πόδια από παρά πολύ μακριά, από την «Ράχη Αμπελακίων», εκεί ψηλά στο λόφο –πάνω από το εργοστάσιο της παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας, -κοντά στο συνοικισμό, πάνω από τα Παλούκια!
Δημοσίευση σχολίου