1. Λαδάκι από τον άγιο Νεκτάριο... 2. Ο άγιος, χτυπάει συνθηματικά (ντούκου - ντούκου), μέσα από τον τάφο του!..

Μου έλεγε προχθές κ. Μαίρη, η νέα μας γειτόνισσα, ότι αυτές τις μέρες πήγε λαδάκι από τον άγιο Νεκτάριο, σε ένα συγγενικό της πρόσωπο που νοσηλεύεται… Υπέρ υγείας, δηλαδή!
Ξέχασα να την ρωτήσω σχετικά με την προέλευση του λαδιού αυτού… 

Αν ήταν δηλαδή από το καντήλι στον τάφο του αγίου, ή από το άλλο καντήλι, εκεί δίπλα, στην εκκλησία όπου φυλάσσεται το χέρι του… Εκεί πέρα, στην Αίγινα δηλαδή…
 
Θα μπορούσε πάλι, να το έχει πάρει το λαδάκι, και από το άλλο καντήλι, εδώ στην Αθήνα, από το νοσοκομείο το Αρεταίειο… 
Διότι όπως διαβάζω σήμερα στο «αγιορείτικο βήμα», στο δωμάτιο του νοσοκομείου αυτού, εκεί όπου άφησε την τελευταία του πνοή ο Άγιος, καίει διαρκώς ένα καντήλι μπροστά  στην εικόνα του.
 
Πέρα όμως από όλα αυτά με σχετικά με τα καντήλια… Έμαθα ακόμα σήμερα από το «αγιορείτικο βήμα», και κάτι άλλο… Κατι, φοβερό και τρομερό…
 
Διαβάζω:
 
Ο Άγιος Νεκτάριος, μετά την Κοίμησή του (8 Νοεμβρίου 1920) ετάφη εκεί στην Αίγινα, κάτω από την σκιά ενός πεύκου που είχε φυτέψει ο ίδιος, και που υπάρχει μέχρι σήμερα. 
Καθημερινά, δεκάδες πιστοί προσέρχονται στον τάφο του και πολλοί υποστηρίζουν ότι έχουν ακούσει τον Θαυματουργό Άγιο, να χτυπάει από μέσα με τη Ράβδο του (σ.σ. με το ένα χέρι), υποδηλώνοντας με τον τρόπο αυτόν τη ζωντανή Παρουσία του ανάμεσά μας...

Ενώ το ίδιο Θαύμα (σ.σ. το ντούκου - ντούκου), συμβαίνει και στην εκκλησία του Αγίου όπου φυλάσσεται το χέρι του (σ.σ. το άλλο, το εκτός τάφου χέρι του, αν κι αυτό δεν κρατάει Ράβδο).