Τα «γουρουνάκια» της Παναγίας [ - Και έζησαν αυτοί καλά (τράγοι και γουρούνια – ίδια μούρη), κι εμείς (τα πρόβατα, μακριά από αυτούς) καλύτερα…]

 - Και έζησαν αυτοί καλά (τράγοι και γουρούνια – ίδια μούρη), κι εμείς (τα πρόβατα, μακριά από αυτούς) καλύτερα…

Τα «γουρουνάκια» της Παναγίας

Το Άγιον Όρος, το... "περιβόλι της Παναγίας", έχει λογιών – λογιών «λουλούδια»… Σαν απέραντο κτήμα δε, λειτουργεί και σαν φάρμα ζώων… Γουρουνιών, συγκεκριμένα!!!

Όπως μαθαίνουμε από το oparadeisos.wordpress.com…

Ζούσαν λέει σ’ ένα μοναστήρι του Αγίου Όρους, δυο νεαροί υποτακτικοί, που ποιος ξέρει τι είχαν δει τα μάτια τους να γίνονται από τους γέροντες τους, εκεί… 

Αυτοί λοιπόν («κι ο κώλος τους», που λέει ο λόγος), γνωρίζουν τα βαθύτερα αίτια που τους έσπρωξαν να κατεβάζουν κι ένα ποτηράκι παραπάνω…

Αυτό βέβαια, ήταν μέγα σκάνδαλο για τα ρασοφορεμένα αφεντικά τους, διότι όπως είναι γνωστό, κελαηδάει κανείς εύκολα όταν είναι πιωμένος και αποκαλύπτει μυστικά… 

Για να τους κλείσουν επομένως το στόμα οι ηγούμενοι (η Αδελφότητα - η Ιερά Επιστασία, όπως λέει το κείμενο), απεφάσισαν να τους εκδιώξουν από τη Μονή… 

Να τους εξαφανίσουν στην πραγματικότητα, αφού τους ξαπέστειλαν στον αγύριστο, …«ένα χειμωνιάτικο βράδυ, που ο καιρός είχε αγριέψει πολύ και το χιόνι είχε σκεπάσει τα πάντα και συνέχιζε να πέφτει πυκνό», όπως λέει το κείμενο…

Κι εδώ έρχεται να κολλήσει ο τίτλος «τα γουρουνάκια της Παναγίας». Ακούστε τη συνέχεια, και θα καταλάβετε…

Η Παναγία, που λέτε, είδε τα δυο αυτά παιδιά, σαν αθώα γουρουνάκια, δικά της γουρουνάκια μάλιστα… 

Που το κακό τους, δεν το ήθελε κάποιος κακός λύκος που ήταν έξω από το μαντρί, έξω από το Άγιον Όρος, αλλά ο ίδιος ο ποιμένας, ο τράγος ηγούμενος, ο αρχιμανδρίτης της μονής του Αγίου Όρους όπου υπηρετούσαν…

Πάει λοιπόν η Παναγία στον ύπνο του Ηγούμενου, εκείνο το τρομερό το βράδυ, λέει η διήγηση, τον σκουντά και του λέει: «Σήκω γρήγορα, γιατί τα γουρουνάκια μου κινδυνεύουν!». 

Σηκώνεται λοιπόν αυτός, ξυπνά και τους άλλους, και μπρος η Παναγία - πίσω αυτοί, βγήκαν έξω από την μάνδρα της Μονής, ψάχνοντας τα… «γουρουνάκια» της Παναγίας. 

Σε μια στιγμή ακούνε κάτι στα δεξιά τους, από το βάθος ενός γκρεμού… 

Όχι, δεν ήταν «γκρούτσου – γκρούτσου», από τίποτε χαμένα γουρουνάκια… Ήταν ανθρώπινα βογγητά! 

Άρχισαν λοιπόν (αυτοί της ομάδας διάσωσης) να κατεβαίνουν σιγά – σιγά, την απόκρημνη πλαγιά… 

Και κάποια στιγμή, φτάνουν κοντά σε δυο μοναχούς που ήταν χτυπημένοι από το πέσιμο και κυριολεκτικά θαμμένοι μέσα στο χιόνι. Τους σηκώνουν, και τότε αναγνώρισαν στα πρόσωπά τους τους δύο μοναχούς τους, τα καλογεροπαίδια που είχαν διώξει…

Και έζησαν αυτοί καλά (τράγοι και γουρούνια – ίδια μούρη), κι εμείς (τα πρόβατα, μακριά από αυτούς) καλύτερα…

(περιοδικό Ο.Μ)

ΠΗΓΗ: athos.edo.gr