…Αν θέλουμε να μας ελεήσει ο Κύριος, να συγχωρήσει τις αμαρτίες μας, που κάμαμε, πρέπει και εμείς να αρχίσουμε από το να συγχωρούμε και εμείς εκείνα που μας έκαμαν οι πλησίον μας….
Όμως, θα ήταν μια λάθος ψυχική κίνηση δική μας, αν σαν θεμέλιο της αδιαφορίας μας για την αμαρτία του άλλου, βάλομε την εντολή, να μη κατακρίνομε τον άλλο για τις αμαρτίες του.
Βέβαια, η κατάκριση, σαν ετυμηγορία εναντίον του αμαρτωλού, είναι πράγματι εντελώς ανεπίτρεπτη. Ποιο όμως είναι (όχι μόνο επιτρεπτό αλλά και) υποχρεωτικό για κάθε χριστιανό; Είναι, το ότι έχομε υποχρέωση να εκφέρουμε κρίση, να κάνομε αξιολόγηση, για τις ενέργειες του πλησίον μας!
Και μας διδάσκει ο Κύριος, ότι εκείνοι που μένουν αναίσθητοι και αμετανόητοι, πρέπει να τους αντιμετωπίζουμε σαν εθνικούς και σαν τελώνες… Και ο απόστολος μας συμ-βουλεύει, να μην έχομε σχέσεις με εκείνους που, ενώ τους αρέσει να τους λέμε «αδελφούς», είναι πόρνοι, θρασείς, άρπαγες, πλεονέκτες. Οι άγιοι πατέρες μας συμβουλεύουν, να αποφεύγουμε κάθε μη ωφέλιμη για την ψυχή μας σχέση με ανθρώπους. Να μη συναναστρεφόμαστε ανθρώπους, που δεν ξέρουν, τι λένε…
Πώς είναι δυνατό, αν δεν ξεχωρίσεις, πού είναι το καλό και πού το κακό, να τηρήσεις αυτή την εντολή; Πώς να καταλάβεις, τι πρέπει να αποφεύγεις και τι να αναζητείς; Και αν πρώτα δεν λύσεις το ζήτημα, αν ένας είναι καλός ή κακός, δίκαιος ή αμαρτωλός, πώς θα μπορέσεις, να επιδιώκεις, ή να έχεις συναναστροφή μαζί του, ή να τον αποφεύγεις; Πώς θα μπορέσεις, αν δεν πεις την πορνεία πορνεία, την κακολογία κακολογία, το κακό κακό, να αποφύγεις κάθε τι το επιζήμιο για την ψυχή σου και να σταματήσεις τις σχέσεις με τον όποιο ακατάστατο «αδελφό»;
Αν το «συγχώρησε» και το «μη κρίνεις» το καταλαβαίνουμε σαν απαγόρευση κάθε σκέψης γύρω από αυτά τα θέματα, τότε τι;
• Μήπως, τότε, διαστρεβλώνουμε το ηθικό αισθητήριο της ψυχής μας και αμαρτάνουμε εις βάρος του λόγου του Θεού;
• Μήπως, ακόμα, κάτω από την ψευδή αυτή (= λάθος) ερμηνεία των αγίων Γραφών, κάτω από μια τάχα χριστιανική συγχώρηση, συγκαλύπτουμε την αδιάφορη στάση μας έναντι του κακού;
Δεν πρέπει να ξεχνάμε, ότι ο Κύριος θα μας ζητήσει λόγο, όχι μόνο για τις δικές μας αμαρτίες, αλλά και για τις αμαρτίες των δικών μας… ανάλογα με το πόσο είμαστε και εμείς σε αυτές συμμέτοχοι. Διότι ο Κύριος ζητάει από εμάς, όχι να μη διακρίνομε το κακό από το καλό που κάνουν οι αδελφοί μας, αλλά κάτι πιο μεγάλο: Δηλαδή, να τους συγχωρούμε για αυτά που μας κάνουν… και να τους κατηγορούμε για αυτά που κάνουν… ΟΧΙ ΟΜΩΣ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟΥΣ ΕΚΔΙΚΗΘΟΥΜΕ, ΑΛΛΑ ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟΥΣ ΔΙΟΡΘΩΣΟΥΜΕ!
Είπε ο Κύριος: «Αν συμβεί να κάνει κάτι σε βάρος σου ένας αδελφός σου, πήγαινε και υπόδειξέ του το λάθος του. Στη συζήτηση αυτή να είσθε μόνο εσύ και αυτός. Αν σε ακούσει, κέρδισες τον αδελφό σου! Αν δεν σε ακούσει, κάνε μια δεύτερη προσπάθεια: Πάρε μαζί σου έναν ακόμη ή δύο, ώστε ό,τι πείτε, να έχει την επιβεβαίωση «δύο ή τριών μαρτύρων». Αν ούτε αυτούς δεν τους ακούσει, να τον θεωρείς σαν εθνικό, και σαν τελώνη (Ματθ. 18, 15-17).
Γι αυτό και ο Μάρκος ο ασκητής λέει: «Άλλο είναι να μέμφεσαι και να επιπλήττεις κάποιον από κακία και για εκδίκηση, και άλλο να τον επιπλήττεις από φόβο Θεού και χάρη της αλήθειας».
(Απόσπασμα από το βιβλίο του π. Βαεντίνου Σβεντσίσκι «Μυσταγώγηση στην σωτήρια προσευχή», μετάφραση Μητροπολίτη Νικοπόλεως Μελετίου).
«…Λόγω επιπολαιότητας, κακής θρησκευτικής αγωγής ή εσκεμμένα πολλοί χριστιανοί ταυτίζουν τη δίκαιη κρίση με την κατάκριση, και κατηγορούν όσους κρίνουν και ελέγχουν ασέβειες και σκάνδαλα, ασεβείς και σκανδαλοποιούς. Χρησιμοποιούν δε κατά κόρον το λόγο του Χριστού «Μη κρίνετε, ίνα μη κριθείτε» (Ματθ. 7:1).
Και δεν σκέπτονται βεβαίως, ότι αυτοί, οι οποίοι είναι εναντίον του να κρίνει κανείς και να ελέγχει, αντιφάσκοντας προς τους εαυτούς τους κρίνουν και κατακρίνουν.
Ναι, κρίνουν και κατακρίνουν! Και ποιους κρίνουν και κατακρίνουν; Όχι τους ασεβείς και τους σκανδαλοποιούς, αλλά εκείνους που έχουν το θάρρος να ασκούν κριτική και να ελέγχουν τους ασεβείς και σκανδαλοποιούς.
Τέτοιοι άνθρωποι, αν ζούσαν στην εποχή του Ιωάννη του Πρόδρομου, δεν θα κατηγορούσαν τον Ηρώδη για τη σκανδαλώδη ζωή του, αλλά θα κατηγορούσαν τον Ιωάννη τον Πρόδρομο, διότι έλεγχε τον Ηρώδη…».
Συμφωνώ και προσυπογράφω,
Παναγιώτης Μιχαλόπουλος
Όμως, θα ήταν μια λάθος ψυχική κίνηση δική μας, αν σαν θεμέλιο της αδιαφορίας μας για την αμαρτία του άλλου, βάλομε την εντολή, να μη κατακρίνομε τον άλλο για τις αμαρτίες του.
Βέβαια, η κατάκριση, σαν ετυμηγορία εναντίον του αμαρτωλού, είναι πράγματι εντελώς ανεπίτρεπτη. Ποιο όμως είναι (όχι μόνο επιτρεπτό αλλά και) υποχρεωτικό για κάθε χριστιανό; Είναι, το ότι έχομε υποχρέωση να εκφέρουμε κρίση, να κάνομε αξιολόγηση, για τις ενέργειες του πλησίον μας!
Και μας διδάσκει ο Κύριος, ότι εκείνοι που μένουν αναίσθητοι και αμετανόητοι, πρέπει να τους αντιμετωπίζουμε σαν εθνικούς και σαν τελώνες… Και ο απόστολος μας συμ-βουλεύει, να μην έχομε σχέσεις με εκείνους που, ενώ τους αρέσει να τους λέμε «αδελφούς», είναι πόρνοι, θρασείς, άρπαγες, πλεονέκτες. Οι άγιοι πατέρες μας συμβουλεύουν, να αποφεύγουμε κάθε μη ωφέλιμη για την ψυχή μας σχέση με ανθρώπους. Να μη συναναστρεφόμαστε ανθρώπους, που δεν ξέρουν, τι λένε…
Πώς είναι δυνατό, αν δεν ξεχωρίσεις, πού είναι το καλό και πού το κακό, να τηρήσεις αυτή την εντολή; Πώς να καταλάβεις, τι πρέπει να αποφεύγεις και τι να αναζητείς; Και αν πρώτα δεν λύσεις το ζήτημα, αν ένας είναι καλός ή κακός, δίκαιος ή αμαρτωλός, πώς θα μπορέσεις, να επιδιώκεις, ή να έχεις συναναστροφή μαζί του, ή να τον αποφεύγεις; Πώς θα μπορέσεις, αν δεν πεις την πορνεία πορνεία, την κακολογία κακολογία, το κακό κακό, να αποφύγεις κάθε τι το επιζήμιο για την ψυχή σου και να σταματήσεις τις σχέσεις με τον όποιο ακατάστατο «αδελφό»;
Αν το «συγχώρησε» και το «μη κρίνεις» το καταλαβαίνουμε σαν απαγόρευση κάθε σκέψης γύρω από αυτά τα θέματα, τότε τι;
• Μήπως, τότε, διαστρεβλώνουμε το ηθικό αισθητήριο της ψυχής μας και αμαρτάνουμε εις βάρος του λόγου του Θεού;
• Μήπως, ακόμα, κάτω από την ψευδή αυτή (= λάθος) ερμηνεία των αγίων Γραφών, κάτω από μια τάχα χριστιανική συγχώρηση, συγκαλύπτουμε την αδιάφορη στάση μας έναντι του κακού;
Δεν πρέπει να ξεχνάμε, ότι ο Κύριος θα μας ζητήσει λόγο, όχι μόνο για τις δικές μας αμαρτίες, αλλά και για τις αμαρτίες των δικών μας… ανάλογα με το πόσο είμαστε και εμείς σε αυτές συμμέτοχοι. Διότι ο Κύριος ζητάει από εμάς, όχι να μη διακρίνομε το κακό από το καλό που κάνουν οι αδελφοί μας, αλλά κάτι πιο μεγάλο: Δηλαδή, να τους συγχωρούμε για αυτά που μας κάνουν… και να τους κατηγορούμε για αυτά που κάνουν… ΟΧΙ ΟΜΩΣ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟΥΣ ΕΚΔΙΚΗΘΟΥΜΕ, ΑΛΛΑ ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟΥΣ ΔΙΟΡΘΩΣΟΥΜΕ!
Είπε ο Κύριος: «Αν συμβεί να κάνει κάτι σε βάρος σου ένας αδελφός σου, πήγαινε και υπόδειξέ του το λάθος του. Στη συζήτηση αυτή να είσθε μόνο εσύ και αυτός. Αν σε ακούσει, κέρδισες τον αδελφό σου! Αν δεν σε ακούσει, κάνε μια δεύτερη προσπάθεια: Πάρε μαζί σου έναν ακόμη ή δύο, ώστε ό,τι πείτε, να έχει την επιβεβαίωση «δύο ή τριών μαρτύρων». Αν ούτε αυτούς δεν τους ακούσει, να τον θεωρείς σαν εθνικό, και σαν τελώνη (Ματθ. 18, 15-17).
Γι αυτό και ο Μάρκος ο ασκητής λέει: «Άλλο είναι να μέμφεσαι και να επιπλήττεις κάποιον από κακία και για εκδίκηση, και άλλο να τον επιπλήττεις από φόβο Θεού και χάρη της αλήθειας».
(Απόσπασμα από το βιβλίο του π. Βαεντίνου Σβεντσίσκι «Μυσταγώγηση στην σωτήρια προσευχή», μετάφραση Μητροπολίτη Νικοπόλεως Μελετίου).
ΕΠΙΤΡΕΠΕΤΑΙ ΝΑ ΚΡΙΝΟΥΜΕ;
«…Λόγω επιπολαιότητας, κακής θρησκευτικής αγωγής ή εσκεμμένα πολλοί χριστιανοί ταυτίζουν τη δίκαιη κρίση με την κατάκριση, και κατηγορούν όσους κρίνουν και ελέγχουν ασέβειες και σκάνδαλα, ασεβείς και σκανδαλοποιούς. Χρησιμοποιούν δε κατά κόρον το λόγο του Χριστού «Μη κρίνετε, ίνα μη κριθείτε» (Ματθ. 7:1).
Και δεν σκέπτονται βεβαίως, ότι αυτοί, οι οποίοι είναι εναντίον του να κρίνει κανείς και να ελέγχει, αντιφάσκοντας προς τους εαυτούς τους κρίνουν και κατακρίνουν.
Ναι, κρίνουν και κατακρίνουν! Και ποιους κρίνουν και κατακρίνουν; Όχι τους ασεβείς και τους σκανδαλοποιούς, αλλά εκείνους που έχουν το θάρρος να ασκούν κριτική και να ελέγχουν τους ασεβείς και σκανδαλοποιούς.
Τέτοιοι άνθρωποι, αν ζούσαν στην εποχή του Ιωάννη του Πρόδρομου, δεν θα κατηγορούσαν τον Ηρώδη για τη σκανδαλώδη ζωή του, αλλά θα κατηγορούσαν τον Ιωάννη τον Πρόδρομο, διότι έλεγχε τον Ηρώδη…».
Συμφωνώ και προσυπογράφω,
Παναγιώτης Μιχαλόπουλος
.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου