Θυμάμαι το πρώτο μου μπάνιο στην παραλία του Αλίμου… Πήγαινα τότε σε μια από τις πρώτες τάξεις του Δημοτικού σχολείου. Ήταν μια Κυριακή που ο μανάβης γείτονας μας, ο κ. Βούρος, ο σύζυγος της κ. Τασούλας –απέναντι μας ακριβώς, μας πήρε για μια βόλτα μέχρι εκεί, με το κάρο του! Η οικογένεια του, και εγώ με την μητέρα μου… Θυμάμαι που κατηφορίζαμε όλη τη σημερινή λεωφόρο Αλίμου, και δεξιά και αριστερά δεν υπήρχε τίποτε κτισμένο. Στο τέλος μόνο, είδα μια φαρμακευτική εταιρία. Η δε θάλασσα –εκεί που φτάσαμε και αράξαμε, χωρίς καθόλου αμμουδιά, σκέτη πετρώδης!