BLOGxairete
Αύριο, είναι η «Κυριακή, Μετά την Ύψωση».
Και κάποιος φίλος Αφελής, μας ρωτάει:
Αν είχε έρθει σε μια σύγχρονη εποχή ο Χριστός και η θανατική ποινή για την εκτέλεση του προέβλεπε όχι Σταυρό βέβαια, αλλά κάποιο σύγχρονο όπλο, όπως για παράδειγμα ένα αυτόματο όπλο, ένα οπλοπολυβόλο… Τότε…
1. Πώς θα κάναμε τον Σταυρό μας, εμείς οι χριστιανοί;
2. Και θα το βρίσκαμε άραγε το όπλο αυτό –θαμμένο κάπου -αιώνες μετά, όπως λένε ότι έγινε με τον Σταυρό;
3. Και πώς θα το υψώναμε σε σχετική τελετή, όπως λένε ότι έκανε η αγία Ελένη με τον Σταυρό;
4. Επίσης, θα το κάναμε κομματάκια αυτό το οπλοπολυβόλο, ώστε να το έχουμε σαν φυλακτό, όπως γίνεται τώρα με το λεγόμενο τίμιο ξύλο;
(Τι θα πούμε στο νέο αυτό Αφελή, σαν εκείνον του Ψαθά; Ε;)
Ανώνυμος είπε...
Τα πάνω κάτω φέρνει τελικά, αυτός ο Αφελής σας! Τι θα είχαμε τότε…
Τότε θα είχαμε το οπλοπολυβόλο, στην εικόνα, αντί για τον Σταυρό!
Ο αγιασμός, δεν θα γινόταν με Σταυρό και βασιλικό.
Θα είχαμε την προσκύνηση του αυτομάτου όπλου, αντί για την εορτή της Σταυροπροσκυνήσεως…
Η Σταυρούλα θα λεγόταν Οπλοπολυβούλα…
Όλοι οι ύμνοι της Εκκλησίας μας, θα επαινούσαν το κανόνι αυτό…
Και ο διάβολος θα έτρεμε, αν έβλεπε αυτόν ακριβώς τον τύπο του μυδραλιοβόλου, και θα έφευγε μακριά…
Χα, χα!
16 Σεπτεμβρίου 2017 - 5:40 μ.μ.
ΣΧΕΤΙΚΟ:
Δευτέρα, 18 Σεπτεμβρίου 2017
.jpg)
14 σχόλια:
Τα πάνω κάτω φέρνει τελικά, αυτός ο Αφελής σας! Τι θα είχαμε τότε…
Τότε θα είχαμε το οπλοπολυβόλο, στην εικόνα, αντί για τον Σταυρό!
Ο αγιασμός, δεν θα γινόταν με Σταυρό και βασιλικό.
Θα είχαμε την προσκύνηση του αυτομάτου όπλου, αντί για την εορτή της Σταυροπροσκυνήσεως…
Η Σταυρούλα θα λεγόταν Οπλοπολυβούλα…
Όλοι οι ύμνοι της Εκκλησίας μας, θα επαινούσαν το κανόνι αυτό…
Και ο διάβολος, θα έτρεμε αν έβλεπε αυτόν ακριβώς τον τύπο του μυδραλιοβόλου, και θα έφευγε μακριά… Χα, χα!
https://www.youtube.com/watch?v=Vwmtdnfwg8I
Αγαπητέ κύριε Παναγιώτη. Δεν είναι περίεργα όσα έγραψε ο σχολιαστής 16 Σεπτεμβρίου 2017 - 5:40 μ.μ. όταν αναρωτάται εάν θα προσκυνούσαμε το "οπλοπολυβόλο", και αυτό αποδεικνύεται από το ότι εμείς ήδη λατρεύουμε και προσκυνούμε αρκετά από τα νέα είδωλα και πρακτικές που σταυρώνουν τον Χριστό. Καθημερινά όλοι μας "σταυρώνουμε" τον Χριστό. Και οι άθεοι και οι άπιστοι και οι αντίχριστοι και οι αιρετικοί και οι φανεροί εχθροί του αλλά και εμείς οι ορθόδοξοι, γραμματείς φαρισαίοι ιερείς και αρχιερείς, εμείς οι βαπτισμένοι Χριστιανοί καθημερινά Τον σταυρώνουμε με τη βλαστημία, με τη σαρκολατρεία, τη φιλαργυρία και τον υλισμό που είναι ειδωλολατρεία και μαμωνολατρία, την εθελοθρησκεία μας που είναι οι παραδόσεις ανθρώπων, την αδικἰα στον αδελφό μας, τη δειλία στην ομολογία Πίστεως, την παραποίησι του λόγου Του, τη Χριστεμπορία, την νεοειδωλολατρεία και άλλα ων ουκ έστι αριθμός. Μια ματιά στο ιστολόγιο Χαίρετε (στο facebook δεν έχω πρόσβαση) και αποκαλύπτονται όπως τα περιγράφετε τα ποικίλα μέσα και τρόποι που καθημερινά σταυρώνουμε, δολοφονούμε -το καθ ημάς- τον Κύριο. Βέβαια το σημείο του σταυρού, ως σταυροκόπημα ή υλικό σύμβολο δεν είναι κακό όταν δεν είναι ειδωλολατρικό και "μαγικό" και όταν έχει αντίκρυσμα στην ουσία του ἀϋλου Σταυρού, όταν δηλ. είναι το σύμβολο ότι είμαστε Χριστιανοί έτοιμοι για μαρτύριο και ομολογία, ομολογούμε ότι πιστεύουμε στο Μυστήριο της σαρκώσεως, σταυρώσεως και Αναστάσεως του θεανθρώπου και "σταυρώνουμε" τα πάθη και τις αμαρτίες μας, τον σαρκικό υλικό ειδωλολάτρη άνθρωπο, τον κόσμο χάριν της Βασιλείας του Θεού.
Κε Παναγιώτη, κάποιες φορές ελαττώνοντας την απήχηση στο δίκαιό σας νομίζω ότι ξεφεύγετε λεκτικά στις διατυπώσεις σας, όχι ασφαλώς όσο ξεφεύγουν στην πράξη οι εθελόθρησκοι νεο ειδωλο λειψανο αγιο θαυματο γεροντο λάτρες χριστέμποροι. Για παράδειγμα, στην επόμενη ανάρτησή σας (με το μαστό), νομίζω ότι ξεφεύγετε λεκτικά, αναφέροντας και ...., ξεφεύγετε όμως στην ουσία ολιγότερο από εκείνους που επισημοποιούν το απόκρυφο ψευτοευαγγέλιο αποδεχόμενοι κάποια γραφόμενά του, αφού εκείνο το ψευτοευαγγέλιο που εισήγαγαν από το παράθυρο στην Εκκλησία, περιγράφει αισχρές περιγραφές για εκείνο το αναπαραγωγικό όργανο της γυναίκας που κι εσείς αναφέρετε! Γράφει ... ας μην το αναφέρω χάριν της αιδούς και μάλιστα για την Μητέρα του Κυρίου! Και το δέχονται ως ιστορική πηγή για τη ζωή του Χριστού και της μητέρας Του. Ποιοί είναι λοιπόν εκείνοι που εισάγουν τέτοιες περιγραφές στην Εκκλησία; Όχι εσείς. Και μάλιστα σφάλλουν απείρως περισσότερο όταν εισάγουν στην Εκκλησία εκτός από μύθους ή αναπόδεικτες διηγήσεις, και καταστάσεις και αντικείμενα ως ιερά και αληθινά, όπως τους κατατροπώνουν τα σχόλια του κου Ι.Κ.). Παρά ταύτα, δεν συμφωνώ ούτε σας ενθαρρύνω σε μερικές λέξεις που χρησιμοποιείτε, διότι ενίοτε σας αδικούν όταν σχετίζονται και αναφέρονται σε άγια και σεβαστά πρόσωπα. Με αγάπη. Χαίρετε.
Επισκέπτης
Συμφωνούμε απόλυτα, άγιε αδελφέ, και υπογράφω και εγώ μαζί σας, ότι…
«Βέβαια το σημείο του σταυρού, ως σταυροκόπημα ή υλικό σύμβολο δεν είναι κακό όταν δεν είναι ειδωλολατρικό και "μαγικό" και όταν έχει αντίκρυσμα στην ουσία του ἀϋλου Σταυρού, όταν δηλ. είναι το σύμβολο ότι είμαστε Χριστιανοί έτοιμοι για μαρτύριο και ομολογία, ομολογούμε ότι πιστεύουμε στο Μυστήριο της σαρκώσεως, σταυρώσεως και Αναστάσεως του θεανθρώπου και "σταυρώνουμε" τα πάθη και τις αμαρτίες μας, τον σαρκικό υλικό ειδωλολάτρη άνθρωπο, τον κόσμο χάριν της Βασιλείας του Θεού.»
Και χαίρομαι που η ερώτηση μου... «Πώς θα κάναμε τον Σταυρό μας, εμείς οι χριστιανοί, τότε», προκάλεσε αυτό το σχόλιο σας, αυτήν την απάντηση σας.
ΥΓ
Ξέρετε φίλτατε, ότι υπάρχει μια ελληνική ταινία της εποχής της βΙντεο-κασέτας με το ηθοποιό Μάκη Δεμίρη, να είναι καθηγητής –θεολόγος, σε ένα μεικτό γυμνάσιο -της μεταπολίτευσης πια, όπου τα πάντα τότε είχαν καταρρεύσει και οι μαθητές έκαναν χοντρές καζούρες στους καθηγητές τους. Σε μια σκηνή λοιπόν του έργου αυτού, κάποιοι τέτοιοι νεαροί, τον ρώτησαν στο μάθημα του, κάτι σχετικό με αυτό του «Αφελή», που σας έλεγα. Τον ρώτησαν λοιπόν, αν μπορούσε να μην είχε πεθάνει έτσι όπως πέθανε ο Χριστός, αλλά να ήταν σύγχρονος μας, και να τον είχαν δολοφονήσει διαφορετικά, όπως για παράδειγμα με ένα τέτοιο (αυτόματο) όπλο. Ο «καθηγητής» Δεμίρης τότε εξαγριώθηκε, τους αποκάλεσε βλάσφημους, και τους απάντησε με το "επιχείρημα" ότι αυτό θα ήταν αδύνατον, διότι σε μια τέτοια περίπτωση –τους ρωτάει… «πώς θα κάναμε τον Σταυρό μας; Έτσι;» (και έκανε την κίνηση ενός που πυροβολεί με τέτοιο όπλο!)
1. Στην ανάρτηση μου αυτή (με τον Αφελή και τον Σταυρό) φίλτατε, απαντάτε στο ίδιο σχόλιο σας και στην άλλη μου ανάρτηση, αυτήν «με το μαστό», όπως αναφέρετε. Και εννοείτε, το δεξιό μαστό της Παναγίας, που ο αγιογράφος το δείχνει έξω, για να θηλάσει.
Εγώ δεν είπα καν για μαστό, αλλά ανάφερα την πράξη, τον θηλασμό.
Ένας αλήτης όμως, βλέποντας αυτήν την εικόνα, θα χρησιμοποιούσε ίσως τη δική του γλώσσα για να την περιγράψει, και θα έλεγε π.χ. για «μαστάρι» ή για «ωραίο –στητό βυζί», κλπ! Και θα του έχουμε δώσει εμείς το δικαίωμα!
2. Βέβαια, η αγία γραφή αναφέρει και εκείνο το «Μακαρία η κοιλία η βαστάσασά σε και μαστοί ους εθήλασας!» (Λουκ, 11:28 ).
Πάντα ευγενική η γλώσσα της Γραφής. Ο Χριστός ήταν «στην κοιλιά» της Παναγίας.
Έχουμε δε και σχετικές βυζαντινές αγιογραφίες με την Παναγία έγκυο, και στην κοιλιά της επάνω να έχει ζωγραφιστεί ένας μικρός Χριστός. Όρθιος βέβαια, και όχι με το κεφάλι κάτω, όπως είναι το φυσικό για κάθε έμβρυο! Αυτό θέλει η αθωότητα και η παιδική αφέλεια!
Κάποτε, ένα αγαθό πιτσιρίκι, ρώτησε μια έγκυο κυρία τι έχει στη κοιλιά της, και αυτή του απάντησε «ένα παιδάκι». Το αγαπάς το παιδάκι, τη ρώτησε ξανά ο μικρός, «το αγαπάω» του απάντησε αυτή. Και ο μικρός: «Τότε γιατί το έφαγες;»
Άντε τώρα να εξηγήσει η κυρία στον πιτσιρικά, όλα αυτά τα περί «αναπαραγωγικού οργάνου της γυναίκας», όπως πολύ κόσμια το λέτε και εσείς.
3. Κάποιος ύμνος της Εκκλησίας μας όμως, είναι λίγο πιο τολμηρός, και κάνει λόγο ακόμα και για μήτρα…
«ὁ πρὸ αἰώνων ὑπάρχων Θεὸς ἡμῶν• τὴν γὰρ σὴν μήτραν θρόνον ἐποίησε, καὶ τὴν σὴν γαστέρα πλατυτέραν οὐρανῶν ἀπειργάσατο.»
Μήτρα, μητέρα, λέξεις ευγενικές, και φτάνουμε και στο «Θεομήτωρ».
Ποιος θα μας κακίσει γι αυτό;
Δεν αναφέρουμε πρόστυχα, όλα τα τμήματα του «αναπαραγωγικού οργάνου».
Βέβαια, σε μια γέννα, δεν φαίνεται ούτε η κοιλιά -τι έχει μέσα, ούτε και η μήτρα -σαν κατασκευή. Εκείνο που φαίνεται είναι το εξωτερικό τμήμα του γεννητικού οργάνου, αυτό που διαστέλλεται για να προβάλει το κεφαλάκι του μωρού αρχικά, και μετά όλο το υπόλοιπο σωματάκι του, μαζί με τον ομφάλιο λώρο.
Και μια τέτοια σκηνή μαιευτηρίου, δεν προσφέρεται βέβαια για αγιογραφία, για χριστουγεννιάτικη αγία εικόνα μέσα σε εκκλησία.
4. Μένουμε λοιπόν στον θηλασμό σαν αναφορά, σαν εικονογράφηση…
Στα ενδιάμεσα δε, μπαίνει ψαλίδι -πολύ σωστά…
Και έχουμε τέλος την Παναγία σαν λεχώνα, το παιδί στα άχυρα, και τριγύρω το βόδι, τα προβατάκια, τους βοσκούς, τους αγγέλους, το αστέρι, τη φάτνη ή σπηλιά, τους μάγους με τα δώρα…
Και παράμερα –στην ίδια βυζαντινή εικόνα, τον Ιωσήφ (άλλοτε νεαρό και άλλοτε γέροντα) να κάθεται πάνω σε μια πέτρα, να είναι σκυμμένος και σκεπτικός και να απορεί για το πώς έγινε πατέρας χωρίς να «γνωρίζει» γυναίκα!
ΥΓ
Αυτά που λέτε για «απόκρυφο ψευτοευαγγέλιο» με κακές λέξεις για την Παναγία, δεν τα γνωρίζω.
Να είστε καλά αγαπητέ κε Παναγιώτη, πραγματικέ Χριστιανέ γνησίου Ορθοδόξου φρονήματος. Προσεύχεστε και για μένα, δίκαιε ομολογητά.
Αυτό με τον καθηγητή δεν το θυμάμαι, αλλά, καλά κάνατε και το αναφέρατε διότι εμείς τιμούμε (υπό τη σωστή ερμηνεία και συμβολισμό) στο Σταυρό του Χριστού και των Χριστιανών.
Όσον αφορά το άλλο θέμα στο οποίο αναφέρθηκα θα παραθέσω τον ιστότοπο
http://www.myriobiblos.gr/bible/apocrypha/iakovos.asp
και ας με συγχωρήσει ο Θεός για αυτό που θα σας προτείνω αλλά αν θέλετε δείτε το τέλος της παραγράφου 19 και την 20 όπου περιγράφεται δήθεν για "δάκτυλο" σε ... ... ...
Σε αυτό το απαράδεκτο πορνογραφικό και ασεβές ψευτοευαγγέλιο του ψευδοΙακώβου, ενός απατεώνα πλαστογράφου, βασίζουν πολλά ατοπήματα της σημερινής θρησκείας τους που εισεχώρησαν σε χρόνους θρησκοληψίας εκείνοι που τολμούν να σηκώσουν εναντίον ημών των Ορθοδόξως πιστευόντων, το δάκτυλο της επιπλήξεως και να αμαρτήσουν με τη συκοφαντία οτι δήθεν εμείς είμαστε οι ασεβείς, ενώ εκείνοι είναι οι θρησκόληπτοι οπαδοί του "πίστευε και μή ερεύνα". Στο πορνογραφικό ψευτοευαγγέλιο βασίζονται για το δήθεν σπήλαιο, για τους γονείς της Μαρίας, για την δήθεν αφιέρωσή της στο Ναό, για τη δήθεν μνήστευσή της 16 ετών από τους ιερείς με έναν γέρο με παιδιά... Εμείς όμως είμαστε υπέρ του Ερευνάτε τας Γραφάς και υπέρ της Ιεράς Παραδόσεως της Εκκλησίας που είναι διαχρονική ανά τους αιώνας, και όχι των ψευτοπαραδόσεων ανθρώπων που επικρατούν σε κάποιες χρονικές περιόδους βασισμένες σε απόκρυφα ψευτοευαγγέλια απατεώνων πλαστογράφων.
Επισκέπτης
Τι λες βρε παιδάκι μου!
Μεγάλη μέρα (βραδιά -για την ακρίβεια) σήμερα!
Πρόλαβα λοιπόν -στο παραπέντε που λένε –πριν πεθάνω, να βρω –επιτέλους, με την υπόδειξη σας, αυτό το διαβόητο κείμενο του απόκρυφου ευαγγελίου του Ιακώβου! Χα!
Και άκου να δεις, μια σύμπτωση:
Προχθές κιόλας στο μνημόσυνο του συνομήλικου γείτονα δίπλα μας, που έγινε σε στενό οικογενειακό κύκλο, ήρθε η κουβέντα στα θρησκευτικά, με μια κυρία που ήταν απέναντι μου, στο ίδιο τραπεζάκι, συγγενής του μακαρίτη… Συζήτηση, πάνω στο θέμα της γέννησης της Παναγίας…
Η κυρία αυτή, εξαιρετικά φιλακόλουθη –με αυστηρής νηστείες κλπ, και που έχει και δικό της στασίδι εδώ στην ενορία μας την αγία Βαρβάρα Αργυρουπόλεως, μου είπε δυο πράγματα που τα άκουγα για πρώτη φόρα και δεν ήξερα την πηγή τους.
Σήμερα τα διασταύρωσα αυτά, με το κείμενο του ψευδεπίγραφου αυτού ευαγγελίου. Ώστε αυτή ήταν η πηγή της!
Το ένα, ότι ο Ιωακείμ και η Άννα αγκαλιάστηκαν λέει –έτσι όρθιοι και με τα ρούχα, όταν έσμιξαν μετά από καιρό, και έτσι αυτόματα και αμόλυντα εκείνη τη στιγμή η Άννα έμεινε έγκυος.
Το άλλο ήταν το ότι η Άννα ήταν υποχρεωμένη λέει να αφιερώσει το τρίχρονο κοριτσάκι της στο ναό, διότι έτσι είχε τάξει στο Θεό!
45 χρόνια τώρα, την βλέπω την ταλαίπωρη αυτή γειτόνισσα να εκκλησιάζεται ανελλιπώς, να μη χάνει ούτε μια ομιλία για κυρίες του παπά της ενορίας, να τρέχει σε όλα τα προσκυνήματα του τόπου μας, αλλά και στο Σινά και στους άγιους τόπους…
Και αλλοίμονο!
Το μόνο που θα την σώσει τελικά, είναι –όπως φαίνεται, αυτό το παραμύθι, αυτό με το πλαστό ευαγγέλιο!
Χα!
Διαβάζω λοιπόν –πριν από λίγο στο 19.1, όπου με παραπέμψατε:
«φως μεγάλο έλαμψε μέσα στο σπήλαιο, ώστε ήταν αδύνατον να αντέξουν τα μάτια μας. Σε λίγο και εκείνο το φως έσβησε, ώσπου φάνηκε το βρέφος που ήρθε και πήρε το μαστό της μητέρας του, της Μαρίας.»
Άρα, λοιπόν...
Αφού τόσες και τόσες γιορτές της Εκκλησίας μας, βασίζονται σε αυτό το μούσι ευαγγέλιο…
Αφού εκεί βασίζονται και τόσες και τόσες αγιογραφίες σχετικά με την Παναγία από τότε που γεννήθηκε…
Αφού εκεί βασίζονται και τόσοι και τόσοι ύμνοι…
Να που επιβεβαιώνομαι λοιπόν και εγώ, στην σχετική ανάρτηση μου για την μη απεικόνιση ακόμα και αυτής της στιγμής που περιγράφεται εδώ, της στιγμής δηλαδή που όλοι αυτοί εκεί στη σπηλιά είδαν… Να φαίνεται το βρέφος, να βγαίνει! Δηλαδή, το κεφαλάκι του από τη «φύση» (όπως αναφέρεται το γεννητικό όργανο), της Παναγίας.
ΥΓ
Όσο το άλλο με τη μαμή που ήθελε να εξετάσει την παρθενία μιας γυναίκας που μόλις είχε γεννήσει, τι να πει κανείς;
19.3:
« Βγαίνοντας η μαμή απο το σπήλαιο συνάντησε τη Σαλώμη και της είπε: "Σαλώμη, Σαλώμη, καινούργιο θέαμα έχω να σου διηγηθώ, μια παρθένος γέννησε παιδί που δεν το χωρά η φύση της”. Και η Σαλώμη απάντησε: “Ζει Κύριος ο Θεός μου, μα αν δεν βάλω το δάκτυλο μου στη φύση της για να ερευνήσω, δεν θα πιστέψω οτι μια παρθένος γέννησε”.»
http://www.myriobiblos.gr/bible/apocrypha/iakovos.asp
Δημοσίευση σχολίου