Αγιογραφική, συζήτηση – Θέματα: 1. Ο Χριστός, ως Πρωτότοκος, και 2. Οι νομιζόμενοι, αδελφοί του.

ΔΙΑΒΑΖΩ:
Γιώργος Ρόκκας 
23 Νοεμβρίου στις 2:45 μ.μ. 
Της συνόδου προέδρευε ο Ιάκωβος, ο αδελφός του Κυρίου μας.
ΣΧΟΛΙΑ:
Panagiotis Michalopoulos 
Αδελφός, ή ξάδελφος;
Γιώργος Ρόκκας 
οι παπικοί λένε ξάδελφος, οι ανατολικοί αδελφός από άλλη μάννα (ορισμένοι τουλάχιστον) .. η Γραφή λέει αδελφός.
Panagiotis Michalopoulos 
Διαβάζω:
«Αν υποθετικά είχε η Θεοτόκος και άλλα παιδιά εκτός του Ιησού, δεν θα αναλάμβαναν αυτά τη μητέρα τους μετά το σταυρικό θάνατο του Χριστού, σύμφωνα με τις συνήθειες της εποχής; Γιατί ο Χριστός, λίγο πριν ξεψυχήσει, ανέθεσε την προστασία της μητέρας Του στον ευαγγελιστή Ιωάννη. και όχι στην πολυπληθή οικογένειά Tου, αφού, τουλάχιστον ο Ιάκωβος και ο Ιούδας, ήσαν ευλαβείς και πιστοί Ιουδαίοι;»
Panagiotis Michalopoulos 
Διαβάζω:
«Λαμβάνοντας υπ’ όψη το γεγονός ότι σ’ όλη την Ανατολή, αλλά ειδικά στην Ιουδαία, η έννοια «αδελφός» χρησιμοποιείται και με πιο ευρεία έννοια, του εξαδέλφου η για άλλους συγγενείς πιο κοντινούς η πιο μακρυνούς, όπως για παράδειγμα στη Γένεση (13,8), όπου ο Αβραάμ ονομάζει τον Λώτ αδελφό, αν και ήταν ανεψιός από αδελφό (Γεν.11,27), πρέπει να δεχθούμε ότι «οι αδελφοί του Κυρίου» ήταν εξαδέλφια του Ιησού. Αλλά όχι πρώτα εξαδέλφια, διότι αν και η μητέρα των ονομάζεται αδελφή της Μητέρας του Κυρίου (Ιωάν. 19,257), αυτή δεν μπορεί να ήταν αδελφή της, από τον ίδιο πατέρα, διότι έφερε το ίδιο όνομα με την Μαρία, αλλά η λέξη αδελφή, πρέπει να έχει εδώ επίσης την έννοια της κουνιάδας, διότι η Παρθένος Μαρία είναι μοναχοπαίδι. Θα μπορούσε να σημαίνει κουνιάδα από τον Ιωσήφ, ο οποίος δεν αποκλείεται να είχε κάποια αδελφή νυμφευμένη. Σ’ αυτή την περίπτωση, τα αγόρια της, ονομαζόμενα οι αδελφοί του Κυρίου, θα μπορούσαν να είναι το πολύ δεύτερα ξαδέλφια του Ιησού Χριστού.»
Γιώργος Ρόκκας 
Λουκ. 2:7 καὶ ἔτεκεν (η Μαρία) τὸν υἱὸν αὐτῆς τὸν ΠΡΩΤΟΤΟΚΟΝ καὶ ἐσπαργάνωσεν αὐτὸν καὶ ἀνέκλινεν αὐτὸν ἐν φάτνῃ, διότι οὐκ ἦν αὐτοῖς τόπος ἐν τῷ καταλύματι.
Panagiotis Michalopoulos 
Διαβάζω:
Και η λέξη ΠΡΩΤΟΤΟΚΟΣ, και πάλι στο Ματθ. 1,25; Δεν υπονοεί ότι απέκτησαν μετά και άλλα παιδιά ο Ιωσήφ και η Θεοτόκος; ρωτούν κάποιοι. Και πάλι όχι!
Διότι σε πολλά σημεία των Γραφών η λέξη “πρωτότοκος” σημαίνει τον αγαπητό ή τον εκλεκτό σε μια σχέση: «Τάδε λέγει Κύριος, Υιός πρωτότοκός μου Ισραήλ» (Εξ. 4,22). Δηλώνει εδώ εκλεκτή σχέση του Ισραήλ με το Θεό. Ο απ. Παύλος για τον Χριστό λέγει: «Όταν πάλι εισαγάγει τον πρωτότοκο στην οικουμένη» (Εβρ. 1,6). Δεδομένου ότι στην Καινή Διαθήκη ο Χριστός ονομάζεται άλλοτε “μονογενής Υιός από τον Πατέρα” (Ιω. 1,14) και άλλοτε “πρωτότοκος” δεν θα υπήρχε αντίφαση;
Με μια πρόχειρη ματιά βέβαια θα έλεγε κάποιος ότι ο Χριστός είναι ή πρωτότοκος ή μονογενής, ότι δηλαδή το ένα αποκλείει το άλλο. Δεν συμβαίνει όμως κάτι τέτοιο στην εβραϊκή θεολογία, αφού συχνά έχει εκεί η λέξη “πρωτότοκος” την έννοια του αγαπητού, του ξεχωριστού, του μοναδικού. Άλλωστε και ο Αδάμ και η Εύα αποκαλούνται στη Π.Δ. “πρωτόπλαστοι”, αν και δεν επακολούθησε η άμεση δημιουργία από τον Θεό άλλων ανθρώπων (Σοφ. Σολ. 7,1/10,1). Σε άλλα σημεία το “Πρώτος” έχει την έννοια του “Μόνος”, όπως στον προφήτη Ησαΐα: «Εγώ πρώτος και εγώ μετά ταύτα. Πλην εμού ουκ έστιν Θεός» (44,6). Εδώ βλέπουμε τη μοναδικότητα του Θεού, διότι δεν υπάρχει Θεός εκτός αυτού.
Γιώργος Ρόκκας 
Σαν συνέχεια της ενδιαφέρουσας αυτής συζήτησης να παρατηρήσω: 
(1) Ο Ιησούς είναι μονογενής υιός του Πατέρα (λόγω γέννησής του από το Πνεύμα του Θεού) και ταυτόχρονα πρωτότοκος μιας σειράς αδελφών. Σε πνευματικούς όρους το ένα λοιπόν δεν αποκλείει το άλλο. Σε υλικούς όρους όμως πρωτότοκος σημαίνει μόνο ότι λέει η λέξη.
(2) Η έννοια της εβραικής λέξης πράγματι είναι και αγαπητός και μονάκριβος. Ομως αυτό είναι άσχετο αφού δεν μιλάμε για εβραική λέξη αλλά για ελληνική. Το ευαγγέλιο του Λουκά δεν έχει γραφτεί στα εβραικά αλλά στα ελληνικά, και ο συγγραφέας δεν ήταν εβραίος αλλά έλληνας.
(3) Οι άνθρωποι ίδιας γεννεάς ή έθνους αποκαλούνται αδέλφια (όπως και οι χριστιανοί μεταξύ τους). Ομως όταν μιλάμε για προσδιορισμό οικογενειακών σχέσεων αυτό δεν είναι συνηθισμενο. Το παράδειγμα Λωτ- Αβραάμ (οι οποίοι δεν ήταν εβραίοι) δεν το βλέπω να επαναλαμβάνεται ούτε στην Παλαιά ούτε στην Καινή διαθήκη. Δηλαδή ο αδελφος του Ιωσήφ, του Μωυσή, του Ιακώβ, του Αβελ, του Ιωάννη ήταν ο φυσικός του αδελφός.
(4) Οταν χρησιμοποιείς τον όρο «πρωτόπλαστοι» (και στην σημασία του όρου) σε ποιό εδάφιο της Γραφής αναφέρεσαι ;
(5) Ο Ιησούς κατέστησε συγγενείς την μητέρα του και τον παριστάμενον μαθητήν όχι λόγω έλλειψης αδελφών , αλλά επειδή ήταν ο μαθητής « τον οποίον ηγάπα» και άρα τον εμπιστευόταν πνευματικά. Αν ήταν μόνο βιωτικό το θέμα , δεν θα μπορούσαν να την φροντίσουν ο Ιούδας και ο Ιάκωβος ακόμη και σαν ανήψια; Τα αδέλφια του Ιησού δεν εμφανίζονται (όσο ζούσε) σαν ενεργοί μαθητές . Δεν γνωρίζουμε πως ίσταντο πνευματικά ο Ιούδας και ο Ιάκωβος. Μην ξεχνάμε ότι μέχρι και ο Πέτρος τον είχε αρνηθεί..
(6) Αν ο Θεός ήθελε να μας πει ότι ο Ιησούς δεν είχε αδέλφια (ή αν αυτό είχε κάποια σημασία) θα μας το έλεγε ρητά, και δεν θα το άφηνε να αιωρείται με τόσα εδάφια με αναφορές σε αδέλφια του Χτιστού.
Panagiotis Michalopoulos 
Αγαπητέ φίλε,
Από ότι έχω καταλάβει, ως «πρωτόπλαστους» θεωρούμε (καλώς ή κακώς), αυτό το ζευγάρι της γνωστής διήγησης. Τον Αδάμ και την Εύα δηλαδή, που ήταν στον παράδεισο από τον οποίον και εκδιώχτηκαν. Ιστορία, που αναμφισβήτητα περιέχεται στην Παλαιά Διαθήκη.
Δεν ξέρω –τόσο αγράμματος είμαι, το πώς προέκυψε αυτό, το να λέγονται «πρωτόπλαστοι». Ίσως ο όρος αυτός να είναι πράγματι «δημιούργημα των πατέρων της καθολικής εκκλησίας», όπως αναφέρατε στο τελευταίο αυτό σχόλιο σας, πριν τροποποιηθεί.
Σας πληροφορώ δε, ότι στο ιστολόγιο μου το «χαίρετε», έχουμε πει πολλά σχετικά με το θέμα αυτό, σε πολλές συζητήσεις, με τον εκλεκτό μου φίλο, τον κ. Ιωάννη Καρδάση.
Προβληματιζόμασταν δηλαδή για το αν υπήρχαν και άλλοι άνθρωποι στη Γη, την ίδια εποχή. Και αφορμή, ήταν το γεγονός ότι ο Κάιν μετά τη δολοφονία του αδελφού του, έφυγε από την οικογένεια, και πήγε αλλού –μακριά, και έκανε δική του οικογένεια, πόλη ολόκληρη.
Επομένως, μην εκλάβετε το στοιχείο αυτό, το «πρωτόπλαστοι» -αν δεν αναφέρεται στη Γραφή, ως δικό μου επιχείρημα στο θέμα αυτό, της τόσο ενδιαφέρουσας πράγματι συζήτησης μας, που ελπίζω ότι θα συνεχιστεί κάποια άλλη στιγμή!
Καλημέρα φίλτατε!
Γιώργος Ρόκκας 
Παναγιώτη τροποποίησα την ανάρτηση, γιατί δεν προλάβαινα να την επεξεργαστώ, (έπρεπε να φύγω για την δουλειά μου). Αφαίρεσα το "καθολικοί πατέρες" γιατί σκέφτηκα ότι στον όρο "καθολικοί" δίνεις μια άλλη έννοια (τους ρωμαιοκαθολικούς), ενώ καλό είναι σε μια συζήτηση να χρησιμοποιούμε παρόμοια ορολογία.
Αναφέρθηκα στην λέξη μόνο για τον λόγο ότι υπήρχε στην συζήτηση ο παραλληλισμός πρωτο-πλαστοι και πρωτο-τοκος. Πιθανόν αν αναφερθούμε μόνο στον Αδάμ να ισχύει ο όρος.
Αν όμως τον μεταχειριστούμε και για την Εύα υπάρχει ο κίνδυνος να θεωρηθεί (όπως είπες) είτε ότι υπήρχαν και άλλοι άνθρωποι, είτε ότι το δεύτερο συνθετικό της λέξης "-πλαστοι" είναι καθαρά συμβολικό και υπήρξε εξελικτική δημιουργία όπως υποστηρίζει η γνωστή ομάδα των νεορθόδοξων-ιαχωβάδων.
Ασφαλώς οι προβληματισμοί σου , όπως και του αγαπητού κ. Ιωάννη Καρδάση συμβάλλουν πάντα με θετικό αποτέλεσμα στην έρευνα των πραγμάτων του Θεού. Λόγου χάρη εγώ δεν ..θυμόμουν αν στην Γραφή υπάρχει ο όρος «πρωτόπλαστοι» και αναγκάστικα να το ψάξω… (βιαστικά λόγω δουλειάς) .
Καλημερίζω και εγώ
Panagiotis Michalopoulos 
Καλημέρα, καλή δύναμη, καλή συνέχεια! 
https://www.facebook.com/giorgos.rokkas/posts/10210338129946317  
ΝΕΑ ΣΧΟΛΙΑ:
ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΑΡΔΑΣΗΣ:

Ο Χριστός θεωρείται ως ο πρωτότοκος πάσης Κτίσεως, διότι ήταν πρώτος, που γεννήθηκε αχρόνως, από τον Πατέρα.

Ως προς την Παναγία, θεωρείται ότι είναι ο υιός της ο πρωτότοκος, μιας και δεν απέκτησε παιδιά, ούτε πριν τον Ιησού, ούτε μετά.

ΔΙΑΒΑΖΩ:
ΑΔΕΛΦΟΙ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ
Περί της αειπαρθενίας της Θεοτόκου
Απόσπασμα από την επιστολή του Αγ. Επιφανίου προς τους Χριστιανούς της Αραβίας, κατά των Αντιδικομαριανιτών, δηλαδή των αιρετικών, οι οποίοι δεν εδέχοντο την αειπαρθενία της Θεοτόκου.
Η επιστολή εγράφη το 367, μόλις ανέλαβε τα επισκοπικά του καθήκοντα.
Η επιστολή σώζεται αυτούσια στο Πανάριο, που συνεγράφη το 375 (PG 42.705-740).
Σύμφωνα με την επιστολή αυτή:
Ο Ιακώβ (επονομαζόμενος Πάνθηρ) είχε δυο υιούς:
α/ Ιωσήφ τον μνήστορα
β/ Σίμωνα Κλωπά
Ο Ιωσήφ, νυμφεύθηκε μια γυναίκα από την φυλή Ιούδα και γέννησε έξη (6) παιδιά,
τέσσερα αγόρια και δυο κορίτσια (τούτο αναφέρουν Ματθαίος 13.53, Μάρκ. 6.3)
Ο Ιωσήφ έμεινε χήρος και σε ηλικία 80 ετών μνηστεύθηκε τη Μαρία.
Ο Ιωσήφ αποθνήσκει μετά τα 92 του χρόνια.
Τα έξη παιδιά του Ιωσήφ αναφέρονται με τα ονόματά τους:
Ιάκωβος, Ιωσής, Σίμων, Ιούδας, Μαρία, Σαλώμη.
1. Ο Ιάκωβος (αποκαλούμενος αδελφόθεος, ωβλίας = τείχος, δίκαιος, ναζωραίος = άγιος). Εγέννησεν τούτον ο Ιωσήφ σε ηλικία 40 ετών. Αδελφός του Ιησού εξ αγχιστείας, ήταν 40 ετών όταν γεννήθηκε ο Ιησούς. Κατά δε την Πεντηκοστή ήτανε 73 ετών και ανέλαβε πρώτος επίσκοπος Ιεροσολύμων.
Ο Παύλος αναφέρει: «Έτερον δε των αποστόλων ουκ είδον, ει μη Ιάκωβον τον αδελφόν του Κυρίου» (Γαλ. 1.19).
Ο Ιάκωβος τελευτά σε ηλικία 96 ετών, παρθένος, με το μαρτύριο του λιθοβολισμού. Δεν αναφέρεται στους 12 Αποστόλους, όπως ο Ιάκωβος ο του Αλφαίου και ο Ιάκωβος ο του Ζεβεδαίου. Είναι ένας εκ των 71 αποστόλων.
Αναφέρονται στο πρόσωπό του: η επιστολή Ιακώβου στην Καινή Διαθήκη, καθώς και η λειτουργία του, ως Ιακώβου του αδελφοθέου.
Επίσης αναφέρεται και το Πρωτοευαγγέλιο του Ιακώβου, απόκρυφο κείμενο με μυθώδεις αφηγήσεις.
Η μνήμη του εορτάζεται στις 23 Οκτωβρίου.
2. Ο Σίμωνας ο αδελφόθεος (και Συμεών και Κλεόπας επονομαζόμενος), εκ των 71 αποστόλων, δεύτερος επίσκοπος Ιεροσολύμων μετά τον Ιάκωβο τον αδελφόθεο και ιερομάρτυρας.
Η μνήμη του εορτάζεται στις 27 Απριλίου.
3. Ο Ιωσής ο αδελφόθεος. Η ονομασία του είναι εξελληνισμένος τύπος του εβραϊκού ονόματος Γιωσέφ = Ιωσήφ.
4. Ο Ιούδας ο αδελφόθεος, αδελφός του Κυρίου εξ αγχιστείας (και Θαδδαίος και Λεββαίος επονομαζόμενος), εκ των 71 αποστόλων, αναφέρεται ως ο συγγραφέας της επιστολής Ιούδα στην Καινή Διαθήκη. Ο Ιούδας με τη σύζυγό του έχουν ιεραποστολικό έργο: «ως και οι λοιποί απόστολοι και οι αδελφοί του Κυρίου και Κηφάς;» (Κορινθ. Α΄ 9.5).
Η μνήμη του τιμάται στις 19 Ιουνίου.
ΠΗΓΗ : Αγίου Επιφανίου: Πανάριον

 10.1.15
Ι. ΚΑΡΔΑΣΗΣ

ΣΧΕΤΙΚΟ:
Τρίτη, 29 Νοεμβρίου 2016

Μια μεγάλη ιστορική πορεία… Από τα Εισόδια, στα Χριστούγεννα… Μια πολύ μακράς πνευματικότητας, διαδρομή… Μικρής ωστόσο –χρονικά- απόστασης: Δυο τσιγάρα δρόμος, μόνο! Χρόνος, ίσα – ίσα, για να προλάβουμε να στολίσουμε το Δέντρο με μπαλίτσες… Τσίμα – τσίμα, για να κρεμάσουμε και τα φωτάκια που αναβοσβήνουν, στην βεράντα και στον κήπο! (Χριστούγεννα είπαμε! Όχι… Πινοκιούγεννα! Εντάξει;)