Υπενθύμιση, με την ευκαιρία της εορτής που μόλις πέρασε… Μη ξεχνάτε τον κανόνα, σύμφωνα με τον οποίον… «Οφείλετε να σέβεστε σαν ιερή την "ορθόδοξη" πίστη… Αυτή, των καλικατζάρων, της λαμπαδούρας του παγκαριού, και της αγιαστούρας τού τουρλόπαπα!»

ΔΙΑΒΑΖΩ:
George Georgitsopoulos
4 ώρες πριν
Περί ιερωμένων, ιεραρχίας, ιερατείου και πίστης…
Η πίστη του καθενός είναι ιερή και σεβαστή. Πρέπει να είναι, δεν πρέπει να λοιδορείται, ούτε να υποτιμάται. Αυτά για την πίστη.
Άλλο πράγμα όμως η πίστη και άλλο η οργανωμένη θρησκεία. Αυτή, μπορεί να `ναι χρήσιμη και σεβαστή, μπορεί όμως να είναι και μια καλά οργανωμένη επιχείρηση που πουλάει προϊόν. Και, δυστυχώς, μπορεί να εμπορεύεται την πίστη του απλού κόσμου.
[...]
Η ουσία είναι μια: Εκτός των ολίγων που τιμούν την πίστη τους, η συντριπτική πλειοψηφία των υπολοίπων αυτοπροσδιορίζονται και συμπεριφέρονται ως κατ`επάγγελμα εκπρόσωποι του Θεού, ως πρεσβευτές. Με δόξα και (βυζαντινή) τιμή.
ΣΧΟΛΙΑΖΩ:
Panagiotis Michalopoulos
1. «Η πίστη του καθενός είναι ιερή και σεβαστή.» ???
Ιερή και σεβαστή, μόνο για τον ίδιο. 
Κανείς δεν με υποχρεώνει εμένα να θεωρώ ιερή την οποιαδήποτε πίστη, κανείς δεν με υποχρεώνει να τη σέβομαι.
2. «δεν πρέπει να λοιδορείται, ούτε να υποτιμάται.» ???
Αν και κάθε πρόσωπο είναι σεβαστό...
τίποτε δεν με εμποδίζει να λοιδορήσω και να κρίνω υποτιμητικά μια πίστη που είναι γελοία και άνευ αξίας.
3. «Άλλο πράγμα η πίστη και άλλο η οργανωμένη θρησκεία.» ???
Πώς όμως θα τα ξεχωρίσουμε αυτά; 
Αν αυτοί που θεωρούνται καθοδηγητές της πίστης ασχημονούν ή πλανούν και πλανώνται, τότε οφείλουμε... και να καταγελούμε τους ίδιους, τόσο στην συμπεριφορά τους, όσο και αυτά που έχουν θεσπίσει ως τάχα αληθινή πίστη!
ΝΕΑ ΣΧΟΛΙΑ - ΔΙΑΒΑΖΩ ΚΑΙ ΑΠΑΝΤΩ ΞΑΝΑ:
Panagiotis Michalopoulos
1. «Πρέπει να είναι σεβαστή από όλους. Όχι στο κύτταρό της, αλλά στο δικαίωμα του να πιστεύει ότι θέλει.»
Δεν επεμβαίνουμε στο δικαίωμα κανενός να πιστεύει ό,τι θέλει… Αν βέβαια αυτό το δικαίωμα δεν είναι εξτρεμιστικό, όπως πχ η τρομοκρατία… Άλλο λοιπόν το θεμιτό δικαίωμα του άλλου να θρησκεύει, και άλλο η δική μας κριτική άποψη για οποιαδήποτε πίστη, είτε για μεμονωμένα περιστατικά της είτε στο σύνολο της.
2. «Το πρόσωπο φυσικά και μπορεί να λοιδορείται εφ όσον είναι φαιδρό. Το δικαίωμα του να πιστεύει ότι θέλει όμως όχι.»
Εάν λοιδορήσουμε ένα πρόσωπο για κάτι φαιδρό στο οποίο πιστεύει, αυτό σημαίνει ότι έχουμε πιο πριν λοιδορήσει και τα πιστεύω του. Δεν λοιδορούμε λοιπόν έτσι εύκολα ένα απλό πρόσωπο, εκτός κι αν αυτό προκαλεί δημόσια με την εκδήλωση της πίστης του, ...αυτής που εμείς έχουμε κρίνει ως φαιδρή και ως γελοία. Το πιο σωστό λοιπόν, είναι να προσπαθήσουμε να το συνεφέρουμε με αγάπη, το πρόσωπο αυτό που πχ έχει πέσει θύμα, θύμα μιας θρησκευτικής σέκτας –για παράδειγμα. Αν δεν το καταφέρουμε αυτό, τότε μπορούμε να γίνουμε και πιο αυστηροί στον έλεγχο μας.
3. «Βεβαίως και είναι άλλο. Όπως έλεγε και ο Ναπολέων, άλλο ο Θεός που είναι κάτι άπιαστο και άλλο η θρησκεία, η Εκκλησία και είναι κάτι χειροπιαστό.»
Ο θεός ο άπιαστος, ο απροσδιόριστος, δεν είναι πίστη και θρησκεία, αλλά μια απροσδιόριστη απιστία. Θεός υπαρκτός, βρίσκεται μόνο μέσα σε συγκεκριμένη πίστη, σε συγκεκριμένη θρησκεία, σε συγκροτημένη Εκκλησία με τα μέλη της που την αποδέχονται και πιστεύουν σε αυτήν.
4. «Όσοι εξ ημών επιθυμούμε να έχουμε καθοδηγητές, μπορούμε να τους κρίνουμε εξ όσον λανθάνουν. Να τους κρίνουμε και να τους επαναφέρουμε.»
Οι καθοδηγητές που λέμε, είναι οι θεολόγοι, είναι οι κατηχητές, είναι και το ιερατείο. Είτε τους αποδεχόμαστε εμείς για καθοδηγητές είτε όχι, αυτοί δεν εξαφανίζονται, διότι είναι μια πραγματικότητα, διότι είναι μέσα στην ίδια κοινωνία που ζούμε όλοι μας, στην κοινωνία που και αυτοί δραστηριοποιούνται και που θέλουν να επηρεάζουν τα πάντα. Έχουμε λοιπόν έννομο συμφέρον να ασχοληθούμε με αυτούς, έχουμε λόγο και εμείς για τις ιδέες τους και για τις πράξεις τους -ακόμα κι αν δεν θέλουμε να μας καθοδηγούν.
5. «Όσοι όμως δεν επιθυμούμε καθοδηγητές για τη σχέση μας με το Θεό, τότε ουτε καταγγέλουμε, ουτε λέμε κάτι διότι απλούστατα δεν μας αφορά το ζήτημα των λαθών των καθοδηγητών.»
Αν θέλουμε να έχουμε σχέση με τον θεό, αυτό προϋποθέτει πίστη, και η πίστη έρχεται μέσα από κατήχηση, μέσα από τον λόγο του θεού, όπως αυτός εκφράζεται στις διάφορες θρησκείες. Και αυτοί που τον εκφράζουν λέγονται καθοδηγητές. Άρα, επαναλαμβάνω, μας αφορά όλους αυτό που εκφράζουν οι καθοδηγητές –να κρίνουμε δηλαδη αν το θεωρούμε σωστό ή όχι… Άρα, μας αφορά και η συμπεριφορά των καθοδηγητών αυτών –αν δηλαδη το παράδειγμα τους είναι προς αποφυγή και όχι προς μίμηση.
ΥΓ
Αυτά, σας ευχαριστώ για τον διάλογο, και σας χαιρετώ! Είναι περασμένες 4 η ώρα. Καλό σας ξημέρωμα!
https://www.facebook.com/george.georgitsopoulos/posts/1106672979345453