Panagiotis Michalopoulos: Αυτό ρωτώ από την αρχή. Πού λέει για Κρίνο που μύρισε και εγκυμόνησε;
Panagiotis Michalopoulos
28 Δεκεμβρίου 9:35 μ.μ.
Πού και πώς τις ανακαλύψατε αυτές τις εικόνες, στις οποίες λέτε ότι στηρίζεστε; Σε κάποιον ορθόδοξο ναό; Από τη συζήτηση σας με κάποιον ορθόδοξο ιερέα; Μπα, δε νομίζω! Εμένα όμως με στέλνατε σε εκκλησία και στον παπά της ενορίας, για να δω τις εικόνες αυτές, και να μάθω την αλήθεια!.. Χα!
Kostas Threedas
28 Δεκεμβρίου 9:51 μ.μ.
άντε και επειδή έκανα και εγώ το "θαύμα" να γκουγκλάρω για να μη λέτε ότι εντέχνως σας αποκρύπτω το ναό δείτε την εικόνα από την παναγία της Τήνου...
Panagiotis Michalopoulos
29 Δεκεμβρίου 1:52 π.μ.
Αυτό ήθελα να κάνετε. Να ανακαλύψετε ότι η απάτη με τις εικόνες είναι αυτή: να τις προσκυνάμε, εμείς οι χριστιανοί, αν και είναι είδωλα!
Ο λόγος του θεού το απαγορεύει. Μόνο το θεό προσκυνούμε και λατρεύουμε! Το κόλπο των παπάδων λοιπόν, είναι να τις προβάλουν σαν θείες τις εικόνες, για να τρέχουμε στους ναούς να τις προσκυνάμε και να γεμίζει με χρήμα το παγκάρι. Για να μας πείσουν λοιπόν οι παπάδες ότι οι εικόνες δεν είναι ξερά είδωλα αλλά κάτι το ζωντανό, κάτι το θείο, τι μας λένε; Αυτήν την εικόνα της Παναγίας, την αγιογράφησε ο ευαγγελιστής Λουκάς. Άρα, προσκυνήστε την! Την άλλη εικόνα της Παναγίας, την θεωρούμε αχειροποίητη, δηλαδη δεν την έκανε χέρι άνθρωπου αλλά έπεσε από τον ουρανό, όπως εκείνα τα ξόανα του Δία! Προσκυνήστε την λοιπόν κι αυτήν! Οι άλλες οι πολλές εικόνες της Παναγίας είναι… «φανερωμένες»! Ήταν δηλαδη χαμένες ή κριμένες, αλλά η Παναγία τις φανέρωσε, άρα… θαύμα – θαύμα, προσκυνήστε τις και αυτές!
Αφού λοιπόν αποδειχτήκατε καλοί στο ψάξιμο, τώρα σαν καλά παιδιά να γκουγλάρετε και να βρείτε τι λέει η καινή διαθήκη για την εγκυμοσύνη της Παναγίας. Άντε μπράβο, να σας δω, λοιπόν! Χα!
ΣΧΕΤΙΚΟ:
.jpg)
2 σχόλια:
Αν μου επιτρέπετε θα καταθέσω κάποιες απόψεις περί εικόνων και ειδώλων χωρίς απαίτηση αλαθήτου, για προβληματισμό.
Ο μελαχρινός Χριστός είχε κοντά κουρεμένα μαλλιά όπως όλοι οι άντρες της φυλής του του πλην των αφιερωμένων,(π.χ. του Σαμψών που ήταν άκοπα). Μας παρουσιάζουν ενίοτε μια εικόνα του Χριστού με ξανθά μαλλιά, γαλάζια μάτια και μακρυά -σαν γυναικεία- μαλλιά. Εμείς για να μη σκανδαλίσουμε το εκκλησίασμα, προσκυνάμε την αυθαίρετη και αντιευαγγελική εικόνα, αλλά με τη συναίσθηση ότι ούτε καν Του μοιάζει, δηλ. δεν απεικονίζει το Χριστό και με την πεποίθηση ότι η λατρεία η τιμή και η προσκύνηση ανήκει και μεταβαίνει στο Χριστό, στο Θεό κι όχι στην εικόνα.
Είναι γνωστή η περίοδος της εικονολατρείας - εικονομαχίας. Ιστορικά είναι επίσης γνωστό ότι δεν είναι πάντοτε αλάνθαστες οι αποφάσεις εκκλησιαστικών συνόδων, αυτό αποδεικνύεται κι από το ότι, τότε, εναλλάξ η μια σύνοδος αλληλοαναιρούσε την άλλη. Επενέβαιναν κι είχαν τον πρώτο λόγο και εξωεκκλησιαστικοί, αυτοκράτορες, αυτοκρατόρισσες, στρατηγοί κ.α. Η ιστορία στο τέλος γράφτηκε από τους νικητές, τους εικονολάτρες με συνέπεια όλα τα συγγράμματα τα υπέρ των εικονομάχων και κατά των εικονολατρών να καταστραφούν ώστε να παραμείνουν μόνο τα "εικονολατρικά" και να μη γνωρίζουμε τι έπραττε και για ποιες αιτίες κατηγορούνταν η άλλη πλευρά, παρόλα αυτά γνωρίζουμε π.χ. ότι οι εικονολάτρες κοινωνούσαν με χρώματα από εικόνες!
Στην αρχαία εκκλησία, στις κατακόμβες, και στα πρώιμα χρόνια του Βυζαντίου, στους ναούς, π.χ. στην πρώτη Αγία Σοφία που έκτισε ο Μ.Κωνσταντίνος στην Κωνσταντινούπολη, δεν υπήρχε προσκύνηση εικόνων, δεν υπήρχαν καν εικόνες, ένας σταυρός κοσμεί τον τρούλο. Ούτε εικόνες του Χριστού, ούτε εικόνες της Παναγίας, ούτε εικόνες των Αποστόλων, ούτε εικόνες των αγίων. Στους επόμενους βυζαντινούς αιώνες, αναπτύχθηκε παράλληλα με την υπερβολική ανάπτυξη του μοναχισμού και η λατρεία των εικόνων, η οποία καταδικάστηκε μεν, αλλά μετά από πολλές διαμάχες και ανάλογες συνόδους, επικράτησε η ελευθερία κατασκευής και η προσκύνηση των εικόνων, με την προϋπόθεση ότι δεν θα είναι λατρεία, αλλά τιμή που μεταβαίνει στο εικονιζόμενο πρόσωπο.
Κι αν ορίζεται να καταδικάζονται όσοι χριστιανοί ονομάζουν τις εικόνες "είδωλα", η απάντηση είναι ότι μερικές φορές τις εικόνες τις αντιμετωπίζουν και τις λατρεύουν σαν "είδωλα" οι ίδιοι οι θρησκευόμενοι συνεπώς καλό θα είναι η καταδίκη να απευθυνθεί στους νεοειδωλολάτρες χριστιανούς κι όχι στους παραδοσιακούς πιστούς του "ου προσκυνήσεις ουδέ μη λατρεύσεις αυτοίς". Κι εκείνες οι μετριποαθείς αποφάσεις των υπέρ της αναστυλώσεως των εικόνων συνόδων, ενίοτε καταπατούνται όχι από εικονομάχους αλλά εκ των εικονολατρών, υπέρ ειδωλολατρικών συνηθειών.
Το να λατρεύουμε τον άνθρωπο ή την ζωγραφισμένη εικόνα του κι όχι το θεό, να θεωρούμε ότι κάποια εικόνα συγκεκριμένου αγίου σε συγκεκριμένο ναό, είναι "θαυματουργή" ενώ η εικόνα του ίδιου αγίου σε άλλο ναό δεν είναι θαυματουργή, να αποδίδουμε τιμές αρχηγού κράτους σε συγκεκριμένη εικόνα (όχι στο πρόσωπο) κάνοντας διακρίσεις ανάμεσα σε εικόνες, αποδίδοντας μάλιστα ιδιότητες του Θεού σε εικόνες λατρεύοντας συγκεκριμένες εικόνες, κάνοντας τάματα, λιτανείες και δεήσεις στην εικόνα ή στον άγιο κι όχι στο Θεό, τότε εκτρεπόμεθα σε μαριολατρεία, ειδωλολατρεία, ξοανολατρεία. Στους ανθρώπους πρέπει να αποδίδουμε μόνο τιμή, αν την αξίζουν, ενώ η λατρεία ανήκει μόνο στο θεό, στην εικόνα δεν ανήκει η λατρεία, η προσκύνηση είναι τιμητική προς τον άγιο. Τα θαύματα και τη βοήθεια υπέρ ημών τα ποιεί μόνο ο Θεός, ο Χριστός, οι άγιοι ζώντες και κεκοιμημένοι και η Παναγία φυσικά μπορούν να δέονται υπέρ ημών προς τον Κύριο, μαζί με εμάς φυσικά που δεόμαστε στον Κύριο, κι επικουρικά, μπορούμε κατά το "πολύ ισχύει δέησις δικαίου παρά Κυρίω ενεργουμένη" να παρακαλέσουμε ζώντες και κεκοιμημένους αγίους (πιστούς χριστιανούς) να δέονται υπέρ ημών μαζί μας στον Κύριο. Τα σημεία των Αποστόλων έγιναν στην τότε εποχή αλλά κι εκείνα ήταν με τη δύναμη του Θεού.
Συμφωνούμε απόλυτα!
Δημοσίευση σχολίου